Code Name: Agent Red

I am Back and I am Sorry

Well, hello! This is the 24 year old Ruri, writing sa mga old readers ko.

Salamat sa pagsuporta sa akin kahit na inabandona ko kayo for like... 5 years ago?

To be honest, nagstart ako magsulat when I was 16. The Broken Hearted Beast pa nga yon eh. Tanda ko, lumolobo mga readers and followers ko noon and I was really happy! Then, etong storya na ito. ANg daming nagkagusto sa flow ng story ko na ito. I was so proud.

Then, The Playing Coach's Manager came out, and it was really on a hit. It was hilarious and exciting at the same time.

Yun lang... I stopped writing.

This is where it gets personal.

5 years ago, I started working as a private SHS teacher and kinain noon lahat ng oras ko. Wala ng ibang nasa utak ko kung di magtrabaho. Naiwan ko ang passion ko sa pagsusulat at sa pagddrawing. I also had a very manipulative boyfriend (NOW EX SALAMAT SA DIYOS) who stopped me from doing the things I like.

Sobrang nakafocus ako nuon sa growth ko as a person but I was actually destryoing myself.

Nang pumasok ang 2019, unti unti ko nang nahanap ulit sarili ko, pero hindi pa pala ako makakabalik dahil sa mga isang katutak na trauma na inabot ko. Ayaw ko nang pagusapan.

But it made me mentally crippled. 

This 2020, I was diagnosed with Depression, General Anxiety Disorder, Panic Attack Disorder, Post-Traumatic Stress Disorder and Bipolar 2.

Dami no? Pinakyaw ko eh.

Pero nagpagamot ako. Tumagal ako ng apat na buwan.. kaso di ko na kaya bayarin. Ako ang breadwinner sa bahay. Wala ng trabaho si papa last 2019 pa. Kaya ndi ko na rin kinaya magtuloy ng 9 month worth of anti depressant and mood stabilizer.

I tell you... I am still mentally crippled. Sirang sira... sirang sira ang pagkatao ko.

Habang tina-type ko ito.... naiiyak ako sa totoo lang. Ang hirap hirap ng mga dinanas ko. Napunta ako sa puntong nagattempt na talaga ako at dinala ako sa hospital para tahiin ang laslas ko. Nasa point na din ako na marami na akong peklat sa katawan dahil sa mga hiwang ginagawa ko pag inaatake ako...to numb the emotional pain. Ang hirap.

And still... I am still fucking traumatized.

And sabi ko sa sarili ko, sa isang katutak na dinaranas ko ngayon, I know, di ako mabubuhay ng matagal, kaya babangon ako at magsusulat ulit. Para mawala man ako, may mababasa kayong ginawa ko hahahahahahahahahaa.

Ngayon, I am back to writing. Sana... sana makita ko pa rin kayo.

Currently, ni-redo ko ang Playing Coach's Manager kasi medyo nagcringe ako sa ka-warfreak-an ni Marie eh. Kasi dun sa old story, di mo na man siya inaano pero mangangagat na. xDDD ahahhha

I am very determined to finish it. I am actually 8 chapters advanced. :>

Also, magpupublish din ako ng fantasy story after ng TPCM.

AND! I forgot to mention, if you ever know Crispy Paotato sa Facebook, AKO YON! I AM MAKING COMICS! HAHAHAHAHA! It has 6k likes! :D <3 

Sa nagaabang ng Jasper x Ruri ending, on process na din.

Salamat sa inyo. Maraming salamat.

Sana... makita ko pa rin kayo. <3