Gitara [Official] - Completed

Gitara - Chapter 55

Chapter 55:  (Janessa’s POV)

 

 Ooooohhhh...Take a deep breath... inhale...exhale...inhale...exhale...

Napatingin uhlet ako dun sa namimilipit -- naka, exagge naman – di naman namimilipit pero in pain na si Trixie.

Inhale! Exhale! Inhale! Exhale! Inhale! Exhale! *cough* *cough*

Shtupid! Sabi ko take a deep breath, di ko sinabing habulin mo ung breath!

Napatingin sa'kin si Trixie.  Nginitian ko lang sya.  Napahiya na beauty ko eh.  Mabilaukan ba naman sa sarili mong hininga.

Ako: Ah...hehe... ok lang ako..

Di sya umimik.  Okay~  Tumingin ako sa paligid.  Anoh kayang ginagawa nito dito?  Nakikipag-taguan dun sa mga bata sa kanto?

Ako: Uh, Trixie... Anong ginagawa mo dito?  Anong nangyari syo? May pinagtataguan ka ba?
Trixie: (chuckles) Dami mo namang tanong...

Hmp! Kasalanan ko ba eh sa curious ang balat ko? And besides, di araw-araw na--

whoa!

Bigla akong hinila ni Trixie patabi sa kanya – away from sight ng mga tao sa kalsada.  Napasali na rin ako sa taguan?

Ako:  Anong--?
Trixie:  Sssh!

Shut up naman ang motor ng bibig ko.  Sumilip din ako dun sa kalsada kung san nakatingin si Trixie.  May dalawang lalake na naglalakad nang mabilis, patingin-tingin sa paligid.  In fairness, kamukha sila ni Shrek -- no offense sa mga fans ni Shrek -- pero mukha talaga ogre ung dalawa. haha Ang fanget!  

Nung nakalagpas na ung dalawang ogre, tumingin ako kay Trixie...

Ako:  Sino un?
Trixie:  I don't know... They just suddenly started following me.
Ako:  Stalker?
Trixie: (shrug) I haven't been here in a while.  I wouldn’t know a lot of people.  Anyway, they just suddenly appeared out of nowhere and started to chase me.
Ako:  So you ran sa takot, and then tripped somewhere here kaya nagtago ka dito ngayon?
Trixie:  Pretty much...

Aaaaaahhhh...  Well, malinaw na uhlet ang mundo.

According sa aking pagkakaintindi, naglalakad si Trixie sa kung saan nang biglang sumulpot ung dalawang ogres mula sa kanilang swamp, tapos ini-stalk si Trixie.  Ngayon nag-panic si Trixie kaya nagsimula syang tumakbo, tapos takbo rin ung dalawang ogres.  Biglang natapilok si Trixie, na-sprain ang kanyang right foot.  Malamang eh nagtago na lang sya dito sa likod ng bushes since di sya makatakbo.  Maya-maya, eh umappear naman ang beauty ko, at ehto na kame.  Stranded sa likod ng mga halaman.

Galing ko mag-weave ng story noh? ^o^

Sumilip uhlet ako sa labas.  Nang makita kong the coast is clear, kinuha ko ung braso ni Trixie, pinulupot sa leeg ko, and tinulungan syang tumayo.

Trixie:  What are you doing?
Ako:  Getting us outta here, dearie.
Trixie:  B-but...  What if biglang bumalik ung dalawa?  Aren't we going to be in a big trouble?
Ako: (tingin sa kanya) Well... I don't really care.  I'd rather be in trouble with those two than have nasty cockroaches crawling on me!

*shudder* Waaahhh...  Can you imagine na nakaupo sa likod ng halaman, sa lupa, tapos...tapos...bigla -na lang may gagapang sa kamay mo!?!?  At pagtingin mo – Waaaaahhhh!!! Ipis!!!

Ako:  Anoh?  You still want to stay here?
Trixie: (bulong) No..

Okay!

Lumabas kami dun sa likod ng halaman, all the while eh inaalalayan ko si Trixie sa paglalakad.  Langya, it's either gutom na ko, o sa pagkapayat-payat ng taong toh, eh may extra bag syang tinataguan ng pagkain! Ang vigat!

Pagkatigil namin sa kalsada, tingin ako sa kanan, tapos sa kaliwa... Napatingin sa'kin si Trixie...

Ako:  Uh... San tayo pupunta?
Trixie: *sigh*
Ako: Hehe...  Well, san ka ba nakatira? Maybe I can drop you off na lang dun.
Trixie:  Kina Arianne.. You can drop me off there.

Arianne?

Malamang kasing blank ng expression ko ung utak ko since nung tiningnan ako ni Trixie eh sumagot sya.

Trixie:  2nd cousin ko si Arianne, though we aren’t really close.  But they're the only family I have around here, so I’m staying there for now.
Ako:  Ahhh...Okay...

So, kailangan ng tricycle – na ang pila eh nasa kabilang kanto. -__-
Dahan-dahan kong ni-lead si Trixie papunta sa destination namin.  Medyo kavavoom ang heart ko since dito rin ung direksyon na pinuntahan nung ogres.  Pano na lang kung bigla silang umikot kaseh...anoh...uhmmm..stupid sila?

Ako:  *sigh*

Napatingin akong bigla kay Trixie.  Nako, baka isipin nya kaya ako nagbubuntong-hininga dahil iniisip ko na pampabigat sya -- kahit mabigat naman talaga sya...pero di ung ganon ha!

Ako:  A-anoh, I wasn't thinking na dapat iniwan na lang kita ha.  Just thinking of something else na walang kinalaman syo.

Tiningnan lang ako ni Trixie na parang "huh?".  Haaaayyyyy... Nice move, Nessy.  Kung anu-ano nanaman pinagsasabi mo, nagmumukha ka tuloy sira.

Lakad na lang uhlet kame with a ve-erryy awkward silence.  Lord naman, sa dinami-dami naman ng pwede Mong ilagay dun sa likod ng halaman, bakit naman poh si Trixie pa?

Bigla kong naramdaman na nag-tensed ung katawan ni Trixie.  Napatingin tuloy ako sa harap namin.

Uh-oh...

Bumabalik ung ogres! Langya!

Ako: (bulong) Okay... Relax... (napatingin sa paligid) We're in a very dark, deserted street, but everything's gonna be okay.
Trixie:  Are you telling that to me or to yourself?
Ako: (ngiti kay Trixie) Pareho.

Tingin uhlet ako sa paligid... Pwede kame uhlet magtago sa likod ng halaman na un.  Pero since injured si Trix, eh too late na kung gagalaw pa kame.

Eh kung tumayo na lang kaya kami dun, baka sakaling di kame mapansin?

Trixie:  You should go hide.
Ako:  Weeh?
Trixie:  Well, go!
Ako:  Nababaliw ka na ba?!  Bakit kita iiwan dito?
Trixie:  Because--
Ako:  Hush hush. I told you, don't worry.  (ngiti sa kanya) Malakas hatak ko sa Taas. :D
Trixie: (bulong) How can you still smile in a time like this?

Di ko rin alam. T^T

Nung malapit na sina ogres, dumiretso ako ng tayo -- alalay pa rin naman kay Trixie -- hanggang sa makaharap na namin ung Shreks.

Shrek 1: (tumingin sa kin -- kadiri ang ngiti) Abah, tingnan mo, 'tol.  Isa lang hinahanap nating chicks, nabiyayaan pa tayo ng isa!
Ako:  Excuuuse me?  Anong "chicks" ka dyan?!  Mukha ba kameng manok?!
Shrek 2:  Uy, sumasagot.  Pwede ba akin yan?

Now that I can see them in a closer range, tsaka ko lang napansin na mukha nakainom tohng dalawang toh.  -____-  Anoh ba naman talaga tohng swerte ko?  Pupunta lang ako sa tindahan, kung anu-ano nang bumabagsak sa daanan ko.

Ako:  Angkinin mo yang mukha mo!  Mangdiri nga kayo sa balat nyo.  Di nyo ba nakikita na injured tohng kasama ko?  At isa pa, alam nyo bang pulis ang tatay ko, and dalawa sa mga tito ko, pati kuya ko!  Kaya pag may nangyari sa'kin, nakooooo, di nila kayo tatantanan!
Shrek 1:  Palaban ka ha!  Pero di na naman kame mahuhuli ng buong angkan mo kung di ka na nakakapagsalita pagkatapos ng "party" natin, di ba?

*gulp* Okay.  I'm officially kinakabahan na over here.

Trixie: (bulong sa'kin) Pulis ba talaga halos lahat ng lalaki sa pamilya mo?
Ako: (ngiti sa kanya) hehe... Nasa States lahat ng pamilya ko... Charing lang un.
Trixie: *sigh*

Hehe... Avah, malay mo mag-work ung panakot di ba?!  Eh di na-save pa kami sa kung anong “party” ang plano ng mga ogres na toh.  Sayang naman ang ganda ko... tsaka bata-bata ko pa...  Ang dami ko pang pangarap na kailangang tuparin... Mag-ggraduate pa ko, magigigng theater actress... at bibili pa ko ng mantika para sa ulam namin ni horsey!

Sheeshhh... pano ba ko makakalabas sa gulong toh?