Gitara [Official] - Completed

Gitara - Chapter 37

Chapter 37: (Joshua’s POV)

 

Nanaginip yata ako. Nakatulog siguro ako sa sofa habang nanonood kame ni Janessa ng TV... ARGH!!! Baka make-up-an ako nung Meatballs na un habang natutulog ako!!!

Pero at least... panaginip lang toh... di ba?

Tumingin si Trixie sa likod nya, diretso kay Janessa.

Trixie: So, nakahanap ka na pala kagad ha...

Tumingin uhlet sya sa'kin. May lumalabas na yatang kutsilyo sa mga mata nya. If looks could kill, siguro nagmumulto na ko ngayon.
Okay... So hinde toh nightmare na pwedeng gisingan. Nangyayari talaga toh...
Napangiti si Janessa na parang ninenerbyos. Lumakad sya papunta dun sa coffee table sa likod ko at hinablot ung cellphone nya.

Janessa: Uh, iwan ko na kayo... Usap lang kayo dyan... Magpapatugtog ako sa kwarto kaya di ko kayo maririnig.

Tinignan nya si Trixie, tapos tumingin sya sa'kin. Ngumiti sya bago sya tumakbo sa kwarto nya at sinarado ung pinto. Iwanan ba naman ako? Di nya ba nakikitang handa na kong patayin ni Trixie dito?
Huminga ako nang malalim. Ehto na ung panahon para magsalita... Ilang beses ko na bang inimagine na magkikita ulit kami ni Trix? Okay... so hindi sa ganitong paraan, but still....

Kailangan ko na talagang magsalita...

...magsasalita ako...

...magsasalita ako...

Huy! Magsalita ka na! Anything smart... Dali!

Ako: . . . . .

Say anything! Kahit di na smart... bastah kahit ano!

Kakilabot ung titig nya, tapos samahan mo pa ng sobrang tahimik na kwarto... eh talaga naman! Ganito ung scene na nangyayari sa mga horror movies bago ka mapatay eh!

Trixie: How could you betray me like this?!?
Ako: What -- what are you talking about? Anong betray?
Trixie: Sabi mo hihintayin mo ko! (tumuro sa kwarto ni Janessa) Seems like you were planning na may kasama sa paghihintay!
Ako: What?!? Si Nessy?! Hell, no! Roommates lang kame! ....na may napakahabang storya... But anyway, I did wait for you! I still am! Kahit nung sinabi mong may iba ka na...
Trixie: Wag ka na ngang gumawa ng excuses! You wrote to me, sabi mo nakahanap ka na ng iba! I didn't believe it at first dahil... (napatingin sa sahig) Sinabi mo na maghihintay ka... I believed that... I believed you.

Akala ko magsisimula na syang umiyak. Pero nung mag-sstep na sana ako palapit sa kanya, bigla ulit syang tumingin sa'kin -- and I swear, three times ang sama ng tingin nya sa'kin.

Trixie: And then, pag-uwi ko, ehto ang nakita ko! My father was right!
Ako: Ano bang sinasabi mo?!? Sinulatan kita for six months -- kahit ni isang sulat, wala akong natanggap galing syo! Pero never kong sinulat na may iba na ko!
Trixie: Don't lie to me!

Napatingin sya dun sa sofa sa likod ko kung san nakapatong ung gitara na kinakalikot ko kanina.

Trixie: Ha... Seems like you still have your music. And to think.. (tumingin sa'kin) Sabi mo, pag nawala ako, parang nawalan ka na rin ng inspiration to play.
Ako: Trix...
Trixie: You're such a liar, Joshua.

Tumalikod sya sa'kin. Pinanood ko lang syang maglakad paalis hanggang sa narinig ko na lang na malakas na bumagsak ung pinto. Ni di ko man lang naisipan na habulin sya. Pano na lang kung kagatin nya ko? :P

After a few seconds, dahan-dahan bumukas ung pinto ni Janessa. Sumilip sya sandali, at nung nakita nyang ako na lang ung tao, lumabas sya ng kwarto nya.

Janessa: Horsey..?
Ako: Heh, kala ko ba di ka makikinig?
Janessa: Naniwala ka naman. Eh nasa genes ko na pagiging tsismosa.

Tumingin sya sa direksyon nung front door tapos lumapit sa'kin.

Janessa: Di mo ba hahabulin?
Ako: Para san pa? Sa sobrang galit nya, di rin un makikinig sa'kin.
Janessa: Why did you write that letter?
Ako: Di ko nga sinulat un!

Umupo sya sa sofa. Tumitig sa gitara ko na parang nag-iisip. Naupo ako sa tabi nya dahil feeling ko, na-drain na yata talaga ang energy ko.

Janessa: Siguro plano lahat toh nung father nya.
Ako: Ha? San mo naman nakuha un?
Janessa: Eh sabi nya tama raw ung father nya nung pinagbibintangan ka nyang nakahanap ng iba. That means against syo ang dad nya.
Ako: Tingin mo plano toh ng pamilya nya?
Janessa: Yeah! Ahyun lage nangyayari sa mga telanobela eh!
Ako: Telanobela..... -__-
Janessa: Hoy, may natututunan din dun noh! Wag ka nang kumontra!

Nanahimik na nga lang ako. :P May point nga sya. Alam ko namang di ako trip nung pamilya ni Trixie... Pinaghihiwalay nga ba talaga kame ng pamilya nya? Sila nga kaya gumawa nun?
Bakit di naisip ni Trixie na baka pakana ng tatay nya ung mga sulat?

....Kaseh di sya nanonood ng telanobela.

Janessa: Yo, horsey...

Tumingin ako kay Janessa.

Janessa: Anong iniisip mo?
Ako: Wala...
Janessa: Hmmmm... Okay....

Tumahimik lang sya sandali. Pero syempre, dahil si Janessa toh -- na hindi kayang manahimik for long periods of time -- after ilang seconds, tumingin ulit sya sa'kin.

Janessa: Ei, horsey...
Ako: Ano?
Janessa: Kung wala ka nang iniisip na heavy, pwede ba kitang bigyan ng pag-iisipan?
Ako: Ha?
Janessa: Kaseh kanina ko pa iniisip...

Napaharap ako sa kanya. Mukhang seryoso toh...

Janessa: Anong midnight snack natin?