Gitara [Official] - Completed

Gitara - Chapter 44

Chapter 44:  (Janessa’s POV)

+

 

+

Halos 11 PM na. Ilang oras na rin akong wala sa bahay.  Tumingin ako sa tabi ko kung san nakaupo si Warren. Nasa living room kami ni Patrick, ung anak nung may-ari ng apartment namin dati ni Kristine. MU sila ni Kristine, kaya ehto, feeling close si ako. :P

+

+

Sa totoo lang, inaantok na ko.  Hindi ko maintindihan kung bakit nakaupo pa rin kami dito.

Ako: Haayy..

Napatingin silang dalawa sa'kin.

Patrick:  Gabi na, Nes.. Di ka pa ba uuwi?
Warren:  Di ka ba nakikinig?  Inaway nga sya nung butiki dun! Grrr! Pupuruhan ko na talaga un eh!
Ako:(ngiti nang konti kay Warren) Okay lang ko noh... Naiilang lang akong umuwi.
Patrick:  Oh sige na nga, dun ka muna sa dati nyong apartment ni Tin.  Nandun pa ung kama, dalhan na lang kita ng kumot, bedsheet, at unan.  Tapos, kausapin mo na lang si dad pag sure ka na gusto mong bumalik dito. Sure ako papayag si daddy... (wink sa'kin) Ginayuma mo un eh.
Ako:  Mabait lang talaga ako noh.  Sure ka ba na okay lang na mag-stay muna ako dito?

Waahahaha...Iba na talaga pag malakas hatak mo sa taas!!

Patrick: Sure. Tsaka, baka ipa-ambush pa ko ni Kristine pag nalaman nyang pinabayaan kitang matulog kung saan.  Baka kung ano pa mangyari syo.

Tingin sya kay Warren.

Warren: H-hoy!  Di ako ganon noh!

Natawa ako, tapos tumayo na.

Ako:  Okay...  Warren, I think you should go home na. Gabi na eh... I'll be fine na dito.
Warren:  Ha?  Ah, oh sige.  Tawagan mo na lang ako anytime na may kailangan ka.

Namula ang loko.  Anoh kaya un?  Tumayo na rin sya, tapos nagpaalam na sa'min.  Manghuhuli pa raw sya ng tricycle tsaka jeep. :P  Pagkaalis nya, tumingin ako kay Patrick.  Sobrang pagod na ko, pero I might ang hirap naman mag-stay sa isang lugar nang walang ka-gamit-gamit.

Ako:  Uuwi muna ako.  Kukunin ko ung mga gamit ko – or at least ung mga kailangan ko for tonight and tomorrow.

+

Patrick:  Oh?  Akala ko ba umiiwas ka?

+

Ako:  Knowing Joshua, baka nandun un sa bahay ng mga katropa nya or kina Trixie.

Oooh, ang saket isipin.

Patrick: (tumayo) Sure ka?
Ako:  Yup, I'll be back soon.  Tetext kita pag pabalik na ko dito. Wag mo kong tulugan ha!

Hinatid ako ni Patrick sa kotse ko. Nakz, dagdag pogi points kay Kristine toh.  Boto na si akowh!

+

Nag-drive ako pabalik sa apartment ni Joshua. Tumawag na ko sa lahat ng santo, santa, santetista, at kung anu-ano pang may san, na sana eh wala nga si Joshie dun.

Nag-park ako sa usual parking spot ko.  Pinatay ko ung makina tapos hinablot ko ung purse ko.  As if by reflex, hinalungkat ko ung bag para kagad sa cellphone ko sabay tingin.

Hala! 18 Missed Calls?!?

Puro si Joshie pa. Di rin sya matyaga noh?  Iniwan ko pa naman tohng bag ko sa kotse.  Sunod kong hinalungkat ung susi ng apartment.  Gotcha!  Lumabas na ko ng kotse tapos naglakad papunta sa apartment.  Napatigil ako sa harap nung pinto namin.

Take a deep breath -- *cough* *cough* -- Langya, di naman sobrang deep!

Sige na. This is it!  Binuksan ko dahan-dahan ung pinto nung apartment. Tingin sa kanan, tingin sa kaliwa. The coast is clear! Sugod! Mukhang wala nga si horsey ah... Medyo bitter na medyo relieved ako.  Relieved na wala sya at hindi ko sya kailangan makita.  Bitter kaseh over-active ang imagination ko at sa ayaw ko man o hinde, na-iimagine ko kung nasan sya at sinoh kasama nya.

Pumasok ako sa kwarto ko.  Binuksan ko ung cabinet ko at hinablot ung maleta.  Tinapon ko ung maleta sa ibabaw ng kama at madaliaan binuksan. Umikot ulit ako and nagsimulang kumuha ng damit from the cabinet, tapos balik at tapon sa maleta.  Kahilo tohng pabalik-balik, prhumiz! Kuha damit, balik sa maleta, kuha damit, balik sa maleta --

"Nessy..."

Hopia!

Napatigil ang aking body.  Nagtayuan ang mga buhok ko sa braso.  Hala! Bahket nandito toh?!?

Dahan-dahan akong umikot.  Nandun nga si Joshie, nakatayo sa pinto.  Tiningnan nya ung maleta sa kama ko, tapos dun sa mga damit sa braso ko, tapos tsaka sya tumingin sa’kin.

Ako: Uh, hi... N-nandito ka pala.  Natutulog ka na ba?  Sorry kung nagising kita ha... Don't worry, I'll be real quiet from now on.. Go back to sleep.
Joshua:  San ka pupunta?

Sa dami poh ng sinabi ko, ang layo ng sagot nya.

Ako:  Lilipat na ko ng apartment. Ung apartment namin dati ni Tin, it's still vacant kaya dun na lang ako. Para di na ko makagulo snyo ni Trixie.

Hala, ang peke ng ngiti mo Janessa.

Eh pakielam mo ba? Peke na kung peke, basta maganda pa rin~

+

Biglang nag-straighten ng pag-tayo nya si Joshua.

+

Joshua:  Bakit ka lilipat?
Ako:  Nakikinig ka ba?

+

Tinambak ko ung mga hawak kong damit sa maleta.

+

Ako:  Nanggugulo lang ako dito, kaya I'll just leave. I don't have a place here.

Pinagsisiksikan ko ung mga damit sa maleta nang bigla nyang hinawakan ung mga kamay ko. Oh di va? Parang slow motion... Ang bilis maglakad ng horsey at nahablot na kagad ako...  Napatingin akong bigla sa kanya.

Joshua: Don't...
Ako:  Joshie?
Joshua:  I need you... Don't you understand that?

Whoshie! A-ano raw?!

Napatawa ako nang konti. Pasensya na! Eh natatawa ako pag ninenerbyos eh!
Binawi ko ung kamay ko, tapos nagmamadaling lumakad pabalik sa closet ko.  Pero di naman ako makakuha ng mga damit, kaseh hala, daig pa ang may epilepsy sa sobrang nginig ng kamay ko eh!

Ako:  Of course I understand. Kahit ung apartment kailangan ako eh.  The kitchen needs me to cook. Ung washing machine needs me to wash dirty clothes.  The bathroom needs me to scrub it hard. Ung living room needs me to keep it clean.

Lumapit nanaman sa'kin si Joshua.  Kala ko kokontra eh o kaya sya na ung magtatanggal ng mga damit sa hanger.  Pero, instead, bigla nya kong hinila sabay yakap nang pagka-higpit-higpit, halos hindi na ko makahinga.

Ako:  Josh...?
Joshua:  Yes, okay, kailangan ka na ng lahat.

+

He buried his face sa balikat ko.

+

Joshua:  Pero wag mo kong kalimutan.  I need you, Nessy.  Don't you understand?  Without you, I'll lose my way.

Ahyan na, nagpaka-marathon na ang toktokitok ng heart ko.  Nako poh!!! Kalaglag puso naman talaga!

Joshua:  Please, Nessy... Stay... Wag kang umalis.

Adik ka ba?! Pagkatapos mo ba naman akong yakapin nang ganito, kala mo ba ma-ttake ko pang umalis?!?

I sighed tapos nag-relax na lang ako sa hug nya.  Mukhang kailangan kong tawagan si Patrick to cancel ung sleepover ko.  Oh the things I do for horsey…

Ako:  Okay. I'll stay for you.

Magkaron man ng gyera between Trixie and I… or kumontra man ang buong world... I'll stay... as long as you want me to.







Oh di ba?  Haba ng hair ko.

+