Gitara [Official] - Completed

Gitara - Chapter 30

Chapter 30: (Janessa’s POV)

 

Kinabukasan, may pasok nanaman sa school. Buong araw lang akong nakipaglandian kay Richie (na gusto nga palang magpatawag na beauty queen), kay Arianne, tsaka kay Jodi. Nakita ko si Joshua sa Theater class ko, kaya sige lang! Asarin na rin si horsey!

Buong araw akong good mood hanggang sa pag-uwi ko. Avah, ang ganda ng araw ko eh! Since alam kong pauwi si Joshua in three hours, ni-raid ko na ung ref para ipagluto sya ng kung anuman ang meron. Oh di va? Ang bait bait ko? :D

Prepare ako ng beefsteak, fried rice... Naglabas rin ako ng fruits. Since dalawa lang naman kame, di ko na ginawang masyadong bonggaciouz.. Basta balatan ang prutas nang makain nang ayos.
Tingin ako sa relo... 6:04 PM. Sakto. Pauwi na un. Nilabas ko ung scented candles, sinindihan tapos binaba ung glow ng ilaw -- para di masyadong bright ang surroundings. May pagka-romantic ang chuva!
Nung natapos na ang preparation ko, naupo na ko sa living room para mag-hintay....


Maghintay.... -____-


9:30 PM


Nasan na si horsey?

Tunaw na ung kandila, lameg na nga nung pagkain. Pati tyan ko tumutunog na. San na si horsey?
Sinubukan ko syang tawagan. Nag-ring naman... And again... and again... Aba'y la pa rin! Nasan na ba ung kabayong un?!

Sumali na yata sa karera sa Sta. Rosa!

Sige, hintay pa ko. Baka na-traffic lang.


11:00 PM


Wala pa rin.

Haayyy...

Sinimulan ko nang ligpitin ung mga hinanda ko. Sayang lang ang pagod ko. Matutulog na lang ako.

Papunta na ko sa kwarto nang bigla kong narinig na bumukas ung pinto. As if by reflex, napatakbo kagad ako para tignan.

Ako: Joshie?


Ahyun nga si Joshua, kakapasok pa lang. Nung narinig nya ung boses ko, napaikot sya -- at dun ko nakita ang mukha nya.

Oh my golay! Napatakbo tuloy ako kagad sa kanya!

Ako: Anong nangyari!? Napaaway ka?!?
Joshua: Hinde. Ginulpe ko ung sarili ko.

Ay, bad trip si lolo. o_O

Pero, understandanle naman... Nagdudugo ung labi nya. May sugat din sya sa kilay. Namamaga ung mukha nya... at mukhang dinaanan ng tornado ung buhok nya. Sino nga ba naman ang hindi ma-babad trip?

Sinundan ko sya papunta sa living room kung san nag-collapse kagad sya sa sofa at tinapon ung bag nya. Haggard na haggard ang dating.

Sinimulan nya nang tanggalin ung polo nya -- na by the way, hindi na puti.

Ako: I'm sorry.

Napatingin sa'kin si Joshua, sabay nagbuntung-hininga.

Joshua: Sorry. Di ko dapat nilalabas syo galit ko.

Tinalikuran ko sya para pumunta sa banyo. Akala yata ni horsey iiyak nanaman ako. Na-panic bigla.

Joshua: Uy! Sorry na! Galit ka ba?
Ako: (tingin sa kanya) Ako? Hinde, sira. Kukunin ko ung first aid kit. Mukhang napuruhan ka eh.

Tumuloy ako sa banyo at kinuha ung first aid kit sa closet. Afterwards, umupo ako sa tabi nya para magpaka-nurse at gamutin ang mga sugat nya.

Ako: (nilabas ung bulak) Wawa ka naman. Okay lang yan. Minsan talaga, kailangan mong maranasan na matalo.
Joshua: Anong talo? Hindi ako natalo noh!  Madami lang sila!
Ako: (lagay ng gamot sa bulak) Hm...
Joshua: Hinde nga!
Ako: Okay, okay. Sabi mo eh.. Oh, ehto na, mahapdi toh...
Joshua: Anong tingin mo sa'kin ba--- Aaaaahhhhhhhh!!!! Aray!
Ako: Wag ka ngang malikot!
Joshua: Eh masakit eh!
Ako: Kaya nga nagbigay ako ng warning, di ba!?

Nanahimik uhlet sya.. Pero ung mukha nya, wahehehe... kulang na lang umiyak.

Maya-maya, natapos na rin ang paglilinis at pag-bbandage. Sinimulan ko nang ligpitin ung mga bulak at disinfectant.

Ako: Bakit ka ba napaaway?
Joshua: Sila eh... Susundan lang ako... Maghahanap ng away.
Ako: Eh di dapat di mo pinatulan.

Natahimik uhlet sya.

Joshua: . . . Ininsulto nila si Trixie eh.
Ako: Ahh....

Si Trixie nanaman...?