16.bölüm - farkediş
~
Aslan yaşadığı hayal kırıklığı ile günlerce bir sürü sardunyayı katletmiş. Süs çiçeği artık onu aldatıyormuş bunu biliyormuş. Aslan ağlayarak bir söz vermiş. 'Bir daha hiç bir sardunyaya inanmayacağım.' Süs çiçeğinin yanına gitmiş son kez. Süs çiçeği yine aslanı görünce boynunu eğmiş. Aslan 'seni son kez koklayacağım ve kokunu çalacağım. Bir daha kimse seni iyileştiremeyecek' demiş süs çiçeği korkmuş. Aslan süs çiçeğini koklayarak kokusunu çalmış ve süs çiçeği yaşlanarak solmuş...
~
Ne bekliyordu insan. Yalnızlıktan korkmuyorsa artık, gecelerle barışmışsa ne beklerdi. Geçmiş artık bugüne gölge etmiyorsa, kalp yolunu bulduysa ne beklenirdi hayattan. Artık yağmurları istiyorsa, gök gürültüsünü içinde duyuyorsa neler oluyordu. Ne kadar geçti bilmiyordum. Gözlerimi ondan çekmeden uzun uzun baktım. İçim tutuştu ve yaşlı bir ağacın gölgesinde dinlenmekte olan duygularım ona doğru koşuyordu şimdi. Heyecan hissettim ama acım daha yoğundu.
"Emir hoşgeldin." Özlem hoca aramızda ki bakışmayı böldü. Emir bey gayet kibar bir şekilde Özlem hocanın elini sıktı.
"Hoşbulduk hocam nasılsınız?"
"İyiyim canım, sen nasılsın" derken Özlem hocanın yüzü değişti. O malum olayı öğrenmek için artık can atıyordum.
"Çok iyiyim hocam." Emir beyin sesiyle gülüşü yüzüne iyice yayılan Özlem hoca içi rahatlamış gibi bakıyordu.
"Bize katılmaz mısın? Aramızda avukat olmak isteyenler var, belki sana soracak soruları vardır." O an elimi tuttu. İçim titredi bir an. Elinin içinde küçücük kalan elimle sıktım elini. Bütün yokların, nedenlerin canı cehenneme. Kimin umurunda geçmiş. Benim içim heyecanla kıpır kıpır oluyorsa neyime benim yalnızlık, neyime yalnız yollar. Kalbim atıyor benim, hissediyorum. Onun için cayır cayır yanıyor içim. Onun için varım şimdi. Hiçliğin içimde can verdiği yerde huzuru hissettim. Dört bir yanımda sahiplik vardı. Ben kimsesiz kalmıştım ama o... Bana yol oldu, can oldu, heyecan oldu.
Ama... Hataydı. Hata yapıyordum. Onu sevmemeliydim. Bu yanlıştı.
"Tabi hocam ama üzerimi değiştirsem iyi olacak." Emir bey beni yönlendirdiğin de odama doğru ilerliyorduk... El ele. Gözlerim doldu yine, taştı bir acı dudaklarıma ve bir fay hattı paydahladı içim. Her el ele olduğumuz an içimde depremler olacaktı ve bu bana 'asla' demeyi hatırlatacaktı.
Asla onu sevme...
Odamın kapısını açıp içeriye girdiğimizde bir anda çekti elini. Sanki zorla tutarmış gibi. Dop dolu olan gözlerimle başımı yerden kaldıramıyordum.
"Sen ne aptal bir şeysin." Gözlerimi sımsıkı yumdum aktı yine, aktı düştü yaşlar. "Nasıl bir aptalsın ki peşinde seni haber yapan birini farketmezsin." Haber mi?
"Kaldır başını, yüzüme bak." Kaldıramadım. Yapamadım.
"Yüzüme bak sardunya." Başımı iki yana salladım. Emir bey hızla çenemi kavrayıp başımı kaldırdı. Eli çenemi sıkarken gözyaşlarım çoğaldı.
"Her an seni takip ediyorlar ama sen bunu bilmiyorsun." Başımı iki yana sallamaya çalıştım yine daha fazla sıktı. Elini cebine attığını hissettim. Sonra bir kaç fotoğrafı kaldırıp göz hizama getirdi.
