Güney, Songülün ağzından çıkacak bir tek cümleyi bekliyordu...
Songül : ben şey...
Güney : söylesene Songül...
Songül : ayva... ya benim canım ayva istedi..
Güney : ayva? bu muydu? Bi dakika... ben sana ayvayı nerden bulayım kızım?
Songül : günlerdir canım birşey istesin diye başımın etini yiyen sen değil miydin oğlum? Ayva istedi işte canım
Güney : tamam bulucam ben... sen burda otur bekle, ben şimdi çıkıyorum
Kızlar da uyumak üzereydi...
Ali : iki kişi benim yatağa geçebilir, bir tane de fazladan oda var zaten...
Kader : ee sen?
Ali : ben burda koltukta uyurum
Kader : olmaz öyle... misafir olan biziz, koltukta uyuyacak olan sen..
Ali : hadi kızlar... geçin siz
Cemre : sağol Ali...
Kızlar odalara dağılırken Eylül de Ali ile birlikte salonda kalmıştı...
Ali : ayağın nasıl oldu? Acıyo mu?
Eylül : iyi iyi...
Ali : emin misin?
Eylül : evet evet, iyi gerçekten...
Ali : tamam, sen şu koltukta yat, ben de şuraya yatarım... bir günlüğüne idare edelim
Eylül : olur olur, benim için sorum değil...
Ali, düşünmekten neredeyse uyuyamadı tüm gece....
Güney ise saatlerce ayva arayıp durur. Bulup eve geldiğinde Songülün uyuduğunu düşünse de o hala oturuyordu....
Güney : uyumadın mı sen?
Songül : e seni bekledim
Güney : gece yarısı oldu Songül
Songül : biliyorum... ama ben kocamla beraber uyumak istedim olamaz mı?
Güney, Songülün davranışlarından şüphelenmeye başlamıştı.
Güney : Songül, nooluyo?
Songül : ne nooluyo Güney?
Güney : garip davranıyorsun, bu sen değilsin. Bunu eskiden ben sana söylesem saçmalama Güney falan diyip döner uyurdun. Nooluyo?
Songül : bir şey olmuyo Güney
Güney : bu sen değilsin Songül... birşey var ama bulucam ben...
Songül : ulan seni mutlu etmeye çalışıyorum yine suçlu ben oluyorum anasını satıyım. Naapıyorsan yap Güney! Ben yatıyorum

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Başlangıçlar
FanfictionBambaşka öykülere sahip, yepyeni hayatlara dağılmış insanların öyküsü...