Easy come, easy go
Niligawan ko siya nang wala pang one week na chinat ko siya sinagot niya na 'ko agad. At first medyo nakakatuwa kasi syempre hindi na ako nahirapan. Pero nag dududa pa ako kasi bakit ganun lang kabilis? Sabi niya kasi gwapo raw ako. (Sabi niya yan ha) So this girl nung una medyo flirt pa kahit boyfriend niya na 'ko. She kept on chatting and entertaining other men. Nakikita kong sweet sila sa isa't isa but I didn't try to show a violent reaction kasi nga bago palang kami. Dapat palaging wholesome, dapat hindi siya ma-turn off then one time I politely asked her about those men na nilalandi siya sa messages at facebook comments na may endearment pa and she said, friends lang.
Then wala pang two months we broke up. Siya nakipag break. Pinapa-block ko lang sa kanya yung lalaking nag i-i love you sa kanya sa twitter niya, ayaw niya, nag away kami after nun nakipag break na.
The weird thing was i didn't feel hurt. Parang okay lang. Naging seryoso naman ako sa kanya, i loved her tho for a short period of time, pero naisip ko na baka siguro kapag hindi talaga pinaghirapang makuha mabilis nawawala.
Unlike sa mga babaeng hard to get. Real men want a challenge eh and that's included in our nature. Gusto namin yung pinapahirapan kami. Kasi for some reason yun yung basis namin if a woman is really for keeps or just a flavor of the month. Sino ba naman ang matinong babae na bibigay agad sa lalaking hindi pa gaanong kilala? Mas pinahihirapan, mas exciting at mas mahirap pakawalan. If you really want a gold, work for it. If you want a crap you can easily pick around.
At yung mga lalaking hindi marunong maghintay at maghirap sa babae, yan yung mga tamad at hindi talaga pagmamahal ang nararamdaman. Iba ang gusto n'yan. Alam mo na yun.
Bry
2010
IABF
FEU Manila
