Geceden Doğan Aşk

14.BÖLÜM: ''Sevgili Arayışı''

Geç gelen bölüm için üzgünüm. Umarım beğenirsiniz, keyifli okumalar. 

 YORUMLARINIZI ESİRGEMEYİN BÖCEKLERİM. ÖPÜLDÜNÜZ. ♥


Eve geldiğimde sessiz bir şekilde direk odama çıktım. Çantamı odanın herhangi bir yerine attıktan sonra kendimi de yatağa attım. Sırtüstü bir biçimde ellerim karnımda tavana bakıyorum. Yaklaşık kırk dakika öncesinde Yiğit bir sevgilisi olduğunu açıklamıştı ve bende ona meydan okuyarak bir sevgilim olduğu öne sürmüştüm. Eve gelene kadar da Elif ve Asya'ya bunun gerçek olmadığını inandırarak geçirmiştim. 

Ama içimde farklı bir duygu daha vardı. 

Kıskançlık olabilir mi Derin? 

İç sesim devreye girdiğinde onu ''Hayır,'' diye yanıtladım. Yiğit'i neden tanımadığım bir kızdan kıskanacaktım ki?

Ondan hoşlandığın için olabilir mi?

''Aynı şeyleri söylemeyi keser misin? Ondan hoşlanmıyorum,'' dedim yine iç sesimi bastırmaya çalışrak.

Onu sevdiğimi düşünmüyordum. Onunla yakın bile değildim. Yakışıklı olabilirdi. Çekici olabilirdi. Ama bana kaba davranışından sonra onu bu kadar kolay affetmenin doğru olacağını sanmıyordum.

Özür diledi. 

Bu hiçbir şeyi değiştirmez.

Ama içimde bir şey vardı işte, ona karşı. Ona bakmayan ben bugün sevgilisi olduğunu söylediğinde içimde sanki Karayip Korsanları:Dünyanın Sonu'ndaki gibi bir savaş çıkmıştı ve bu istemsiz bir şekilde gerçekleşmişti. Ona bu kadar kolay kapılamazdım fakat hissediyorum. Bu çok garip bir his. Onu sevmediğimi söylüyorum, kıskandığımı belli etmemeye çalışıyorum ama olmuyor bir şey, içimden bir şey bunu engelliyor. Bu duygunun ne olduğunu bilmiyorum ama bilmek istiyorum. Bu aşk olamaz. Bu kadar kısa sürede olamaz.

Aşk olamaz ama hoşlantı olabilir. Hem belki zamanla ona aşık olabilirsin. 

İçimdeki küçük Derin'i kesinlikle öldürmem gerektiği kararına vardım.

Ellerimi karnımda birleştirdim ve gözlerimi kapatıp onu düşündüm. Sonsuz siyahlığın içinde onun o mükemmel gülüşü, gözlerinin güzelliği belirince dudaklarımda yerini alan bir gülümseme hissettim. Bunu hissettiğim anda hemen gözlerimi açtım ve yatakta doğruldum. Az önce ne yapmıştım ben?

Az önce resmen ONU DÜŞÜNMÜŞTÜM! ONU HAYAL ETMİŞTİM! Üstelik bunu birden harekete geçirmiştim. Ne oluyor bana ya?! Kendime gelmeliyim bir an önce. Ben bu kadar kolay bir erkeğin büyüsüne kapılacak biri değilim. Olmamalıyım.

Yataktan kalkıp banyoya girdim. Ellerimi iki yana koyup aynaya baktım. Ne yapıyordum  böyle? Ve en önemlisi neden bunu yapıyordum? Bu nasıl oluyordu? Bu soruların cevabını verecek kadar emin değildim ama emin olduğum tek bir şey vardı o da: Yavaş yavaş ondan hoşlanmaya hatta belki de ona aşık olmaya başladığımdı. Bu aynı zamanda en korktuğum şeydi. 

Test yapmaya karar verdim. Çok basit bir test bu. Aynı zamanda çok saçma bir testti.

Aynaya iyice yaklaşıp göz bebeklerimin içine bakıp Yiğit'i sevmediğimi söyleyeceğim. Eğer göz bebeklerim büyürse yalan söylüyorum demek olacak eğer gözbebeklerim değişmezse bu demek oluyorki onu seviyorum. 

Derin bir nefes alıp verdikten sonra ellerimle saçımı geriye attım ve aynaya doğru yaklaştım. Tam ağzımı açmış o sözcükleri söyleyeceğim sırada annemin birden banyoya girmesiyle panikleyip çenemi hatta komple ağzımı musluğun başlığına çarpmıştım.

''Derin? Sana sesleniyorum, duymuyor musun? Hem ne yapıyorsun burada?'' dediğinde sanki ağzıma su veriyormuş gibi yaparak durumu çaktırmamaya çalıştım. Sakarlığımı belli etmek istemem. Ağzımı ıslattıktan sonra anneme doğru dönüp ''Hiç.'' dedim. Annem kaşlarını kaldırdıktan sonra banyodan çıktı. Tekrar aynaya döndüm ve tek elimi göğsüme koyup bir nefes verdim. Çenem acımıştı. Aynaya tekrardan yaklaştıktan sonra gözlerimi irice açtım ve o kelimeyi söyledim.

''Yiğit'i sevmiyorum.'' dedim. 
 
Hayır ya, olamaz! Göz bebeklerim büyümüştü. Yani yalan söylemiştim. Hayır, hayır, hayır ama ben onu seviyor olamam. Anlamzsız yere sinirlenip öfkesini kontrol edemeyen ve bana zarar veren birini seviyor olamazdım!