Geceden Doğan Aşk

11.BÖLÜM: ''Mandalina''

VOTE+YORUM=BÖLÜM 

Keyifli okumalar.


Ben Elif ile beraber mutfakta yemek için bir şeyler hazırlarken Asya diğerlerinin yanına gitmişti. Nereden çıkmışlardı bunlar böyle? Tüm gecemizi mahvedeceklerdi. Kesin her şey Yiğit'in başının altından çıktı, kesin. 

İşaret parmağımı dudağıma vurarak konuşmaya başladım.

''Onların ne işi var burada? Biz ne güzel kız kıza takılacaktık.'' dedim isyan eder bir şekilde.

Elif tezgahın üzerinde bulunan dağınıklığı toparladıktan sonra bana döndü.

''Açıkçası bende onların geleceğini düşünmemiştim. Özellikle Arda'yı görmek beni daha da bir şaşırttı.''

''Arda kim? Şu sarışın değil mi? Neden bu kadar şaşırdın ki?'' dedim sorularımı ardı ardına sıralayarak.

''Arda bir süre...burada değildi.'' dedi pek açıklama yapmak istemez gibi.

''Neredeydi peki?'' dediğimde yanıma geldi ve kolumu sıvazladı. Çok fazla mı soru sormaya başlamıştım?

''Normalde bunu söylemek doğru olmazdı ama sonuçta arkadaşımızsın değil mi?'' dedi ve gülümsedi. İçten bir gülümsemeydi. Ardından devam etti.

''Arda bir süre tedavi görmek zorunda kaldı. Yaklaşık bir sene boyunca tedavi oldu. Onun için ve ailesi için çok zorlu bir süreçti.'' dedi.

''Ne tedavisi peki?'' dedim merakımı gidermek isteyerek.

''Uyuşturucu.'' dediğinde içimden ''Hıh, gerçekten çok normal bir arkadaş grubum varmış.'' diye geçirdim.

''Sadece böyle eğlenceli mekanlarda yani partilerde enerji vermesi için kullanırdık. Tabi biraz da kafamız güzel olsun diye ama Arda onu kullanmaya devam etti. Bir gece eve geç saatte dönmüş hatta sabah karşı. Annesi ve babası odaya girdiğinde onu soğuk terler içinde titreyerek bulmuşlar ve hemen hastaneye götürmüşler. Ondan sonrası zaten belli.'' dedi Elif son cümleyi söylerken gözlerini kaçırarak.

''Ah, ben üzgünüm.'' dedim ne yapacağımı bilemeyerek. Böyle bir durumda ne diyebilirdim ki.

''Sorun değil. Onu görmeye gittik. Ama o bizi kabul etmedi. Onu o şekilde görmemizi istemiyormuş. Ama bir keresinde Yiğit'i kabul etmişti. Yiğit o günden sonra hiçbir eğlencede bunu kullanmamıza izin vermedi.'' dedi. Şimdi anladım Yiğit'in Asya'ya neden o kadar kızdığını. Ayrıca kızmakta da son derece haklıydı.

''Anlaşılan Yiğit Arda'ya baya değer veriyor.'' dedim.

''Onlar küçüklükten beri kardeş gibi büyüdüler. Hiçbir zaman ayrılmadılar. Yiğit annesini ve kız kardeşini de kaybettikten sonra tek kardeşi olna Arda'ya tutundu. Onu da kaybetmek istemezdi.'' dedi Elif.

Bir anda gözlerimin dolduğunu hissettim. Arda... Benimle aynı şeyler yaşamıştı. Onun için herkesin dediği gibi bir sahte anlıyorum demem. Onu gerçekten anlıyordum. Bir sene boyunca hayatından uzak kalmanın nasıl bir his olduğunu bilirdim. Aynı şeyleri yaşadık sonuçta. O uyuşturucudan uzak kaldı ben psikolojik sorunlarımdan.

''Derin?'' diyen Elif'in sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. Başımı kaldırıp ona baktım.

''İyi misin?'' dedi omzumu sıvazlayarak.

''Ah, iyiyim. Sadece...gözlerim dalmış.'' dedim gülümseyerek. 

''Hadi gel.'' dedi mutfak kapısına doğru gidip ban gelmemi işaret ederek. ''Bizimkilerin yanına gidelim.'' dedi ve mutfaktan çıktı. Mutfağın ışığını kapattıktan sonra bende mutfaktan çıktım.

Salona geldiğimizde herkes ayrı yerlere dağıtılmış gibi oturuyordu. Yiğit ve Arda ikili koltukta otururken, Enver tekli koltukta oturuyordu ve Asya ise Enver'in oturduğu koltuğun kenarına yarım bir şekilde oturmuştu. Elif de kendini ikili koltuğa attıktan sonra ben Elif'in yanına oturdum.

Yiğit ve Arda kahkaha atarak güldüklerinde hepimiz onlara bakmıştık. Elif oturduğu koltukta dikleşerek ''Hayırdır? Neye güldünüz o kadar ?'' dediğinde onlar gülmelerine devam ediyordu.

''Az önce ufak bir oyun oynadık ve gruplara ayrıldık. Bende Yiğit ile aynı gruba denk gelince tabi ağzımı kapatmak biraz zor oldu.'' dedi Arda. 

''Nasıl bir oyun peki bu?'' dedim kollarımı birbirine bağlayıp arkama yaslanarak.

''Aslında bu oyunu boşverelim de gerçek ve cesaret oynayalım.'' dedi Yiğit öne doğru eğilip dirseklerini dizlerine koyarak. Gerçek ve cesaret oynayalım derken gözlerini benim gözlerime dikmişti.