Kaçak Gelinღ

KG - 14.Bölüm

Oldukça sık bölüm ekliyorum ama beğeni ya da yorumlar çok az. Daha yeniyim ama ister istemez birşeyler bekliyor insan... Oldukça uzun bölümler ekliyorum çünkü.

İyi okumalar...

Aradan geçen bir haftanın ardından her şey hiç olmadığı kadar yolunda gidiyordu.İlkim o gün karşısında Selim’i bulduğunda ve sonrasında gelişen olaylarda çok sarsılmıştı ve yardımına koşan kocası olmuştu.Artık eskisi gibi didişmek yerine anlaşmayı deniyorlar ve birbirlerini kırmamaya çalışıyorlardı. Aslı’yı o günden sonra hiç görmemişti İlkim.Toprak onu hiç yalnız bırakmadığı için Aslı’yla konuşmadığını biliyordu.Sormaya cesaret edebilse onunla ayrılıp ayrılmadığını soracaktı ama kendini frenlemeyi tercih ediyordu.


Selim ,o olaydan sonra ortalarda gözükmemişti. İçinden bir ses bu işin bitmediğini söylese de o sesi duymamaya çalışıyordu.Şimdi daha büyük bir sorunu vardı.


Amerika’ya gidiyorlardı.


Sahi asıl şimdi ne yapacaktı !

***

Irmak geçen bir hafta boyunca boşlukta gibiydi ama bunu saklamayı çok iyi beceriyordu. O eğlenirmiş gibi davranan halleri tam bir palavraydı ve kimse durumu çakmıyordu.Tek gerçeği bilen Aras’tı.Bu bir haftayı onun yanında geçirmişti.Annesi dediği kadın tüm hayatı boyunca ona yalan söylemişti.Tüm hayatı yalanlar üzerine kuruluydu. Babası annesinden ayrıldığında – ki bu durumda babası olmuyordu – ondan nefret etmişti. Ama şimdi annesinden de nefret ediyordu ve gerçek babası kimse ondan da.Utanmadan birde tanışmak istiyordu.’Cehenneme kadar yolu var’ diye düşündü.Bunca yıl aklı neredeydi.Baba diye bildiği adam bile küçükken yanındayken mutluydu.Defolup gitmeden önce gayet iyi anlaşıyorlardı ve mutlu bir aileye sahipti.O gittikten sonra sadece annesi vardı.Araları iyi olmasa da vardı işte.Şimdiyse kendini kimsesiz hissediyordu.



Okula geldiğinde kızlar Aras’la olan durumlarını sorup sıkıştırmaya çalışıyordu.Kimseye onunla beraber olduğunu söylememişti.Zaten çok yeniydi ve ağırdan alıyorlardı.Kimsenin bilmesini istemiyor,Çağıl’a nispet yaptığını sanmalarını istemiyordu.Ama durumu saklayacak yalana da lüzum görmedi.Çünkü gerçekten Aras’la huzurluydu.Kimseye inat yaptığı bir şey değildi.



-“Çağıl’ı unutmadığını sanıyordum.Ne ara Aras’la çıkmaya başladınız” diye sordu Selin.Ses tonunda tuhaf bir şekilde kıskançlık mı sezmişti yoksa ona mı öyle gelmişti?


Bunu görmezden gelmeye karar verdi.Muhtemelen yanılıyordu. Kısacası durumu anlattı.


-“....... Sonra dedim ki ne yapıyorum ben ! Bi dur dedim kendime. Nereye kadar mutsuz olacaksın.Her kaybedişte kendimi kaybedemem ve Aras’la mutluyum.Bana iyi geliyor.Sevilmeyi hak ediyor.Ve ben sevgimi hak eden birine vermeyi tercih ederim….”

***

Suzi , akşam için güzel bir masa hazırlamıştı.Ahsen gittiğinden beri bazı geceler Aslan onda kalıyordu.İşler bir yandan hızlı ilerlerken diğer yandan hiçbir belirti yoktu. Neredeyse hep birlikte yaşıyorlardı ama Aslan ona daha anahtarını bile vermemişti.Çok nadiren Aslan’a gidiyordu ve gittiğinde hiç orada kalmıyordu.Çünkü Aslan bunu hiç teklif etmemişti. İlerde birgün evleneceklerine dair umudunu kaybetmeye başlamıştı. Belki de Aslan sadece zaman geçirecek ,resmi olmayan ilişki istiyordu.Ama bunu kabul edebilir miydi? Zaten hemen yarın evlenecek değildi ama bunun lafının bile edilmemesi onu huzursuz ediyordu. Kendini sakinleştirmeye çalıştı .Bu akşamı berbat etmeyecekti.Daha sonra düşünmek üzere bu konudan uzaklaştı.


Aslan biraz gecikse de sonunda gelmişti.Tanrım ! Bu adam ne kadarda yakışıklıydı böyle! Daha dün görüşmelerine rağmen onu çok özlemişti Suzi.


-“Neden bu kadar uzun sürdü? Yine sözümü dinlemiyorsun değil mi? Her defasında ‘özletmeden’ demek zorunda mıyım ben sana,şapşal !” diyerek takıldı sevgilisine. 



-“Bende seni özledim sevgilim” diyerek dudaklarına öpücük kondurdu genç adam. “Ama işlerim uzun sürdü bebeğim,özür dilerim.” Diyerek kolunu omzuna atıp sevdiği kadını iyice kendine çekti ve birlikte salona yöneldiler.

-“Biliyorum canım,takılıyordum.Senin için yemek yaptım bugün.Bakalım beğenecek misin?” diyerek Aslan’ı masaya oturttu ve servise başladı.

Aslan büyük bir iştahla yemeğini yerken Suzi’nin içi mutlulukla dolmuştu. Sevdiği adam yaptığı yemeği beğendiğini defalarca söylemiş ve onu dünyanın en mutlu kadını yapmıştı.Söz konusu Aslan olduğunda onun için en ufak bir şeyde bile mutlu olabiliyordu.

Aklına ilişkilerinin boyutu tekrar gelince keyfi kaçsa da belli etmemeyi başardı. Ya da o,öyle sanıyordu.