"Krist အခုခ်ိန္ထိ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာလား။ ဘာလုပ္ေနတာလဲ မင္းဝင္သြားတာ
ႀကာေနၿပီ မဟုတ္လား။ "
"......"
"ငါေတာင္ ညစာဝယ္ၿပီး ျပန္လာၿပီေနာ္။ ငါသြားကတည္းက ဝင္သြားတာကို အဲ႔ေလာက္အႀကာႀကီး ဘာလုပ္ေနတာလဲ။
ေရေတြခ်ိဳးေနတာလား။ Kit ေခၚေနတာ
ႀကားလား ျပန္ေျဖဦး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕တြင္ တံခါးကိုအဆက္မျပတ္ေခါက္ရင္း ေအာ္ေနေသာ Sing
ေႀကာင့္ သူၿပံုးလိုက္မိသည္။ သူျပန္လာခါနီးေလးမွ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ ဝင္လာသည္ကို မသိဘဲ ဘုမသိ ဘမသိနဲ႕ အတင္း
ေအာ္ေခၚေနေသာ သူ႔ေႀကာင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပင္။
Kit......
သူစိတ္လႈပ္ရွားလြန္းေသာအခါတိုင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခၚတတ္ေသာ နာမ္စားေလးတစ္ခု ။
ကာယကံရွင္ကေတာ့ သတိထားမိရဲ႕လား မသိေပမဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သတိထားမိတယ္။ ပထမတစ္ခါေခၚခဲ႔တာက ကြ်န္ေတာ္ Car Accident ျဖစ္မလို ျဖစ္တုန္းက တစ္ခါ။ အခု တစ္ခါ ...။ ဒီႏွစ္ခါ ႀကားမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလး ကြာေပမဲ႕ အသည္းထဲစြဲေအာင္ကို မွတ္မိေနေတာ့လဲ
ခက္သား...။
" Kit !! ေခၚေနတာ ႀကားလားလို႕။ အထဲမွာ ဘာျဖစ္ေနလဲ။ "
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး...။ အခုထြက္လာခဲ႔မယ္ ခဏေလး"
အေတြးလြန္ၿပီး သူေခၚေနတာကို ျပန္မ
ေျဖမိေသာေႀကာင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္
ထပ္ေအာ္လာေလသည္။ ဒီတစ္ခါမွ ျပန္မေျဖလွ်င္ တံခါးဖ်က္ဝင္ေတာ့ မတတ္ စိုးရိမ္ေနေသာ အသံျဖစ္ေနတာေႀကာင့္
ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ျပန္ေျဖေပးလိုက္ရသည္။
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ အထဲမွာ ေခၚမႀကား ေအာ္မႀကားနဲ႕ ဒီေလာက္ေခၚေနတာကို"
"ႀကားတယ္...ထြက္လာမလို႕ဘဲေလ မင္းကစြတ္ေအာ္ေနတာ ပြစိပြစိနဲ႕ အဖိုးႀကီးက်ေနတာပဲ"
Sing အေျပာကို နားမေထာင္ဟန္ျဖင့္ ျပန္ေျပာရင္း စားပြဲရွိရာသို႕ အရင္သြား
လိုက္သည္။
"Ohh အဖိုးႀကီးပဲျဖစ္ရေသး... သူ႕ကိုေနမေကာင္းလို႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲလဲေနမွာ စိတ္ပူလိို႕ကို ကလန္ကဆန္နဲ႕ "
