ÖMÜR BOYU BEDEL

39.Bölüm

Öncelikle bir şey rica edeceğim hikayemizin kitap olmasını isteyen arkadaşlar.Bir arkadaşım sağolsun baciko oluyor kendisi bana bi oneride bulundu hikayemizin kitap olması için.Sizden rica etsem carpediemkitap profiline girip duvarına hikayemizin kitap olmasını istediginizi yazarmısınız ama lütfen yazın beni yanlız bırakmayın.

Eveettttt bölüm geldi bu bölüm Kübra ve Demire ayırdım.Dolu dolu okuycaksınız hadi bakalım bol oy ve yorum bekliyorum.Ve oy vermeyen arkadaşlar lütfen oy verin niye çekiniyorsunuz bilmiyorum ama lütfen küçücük yıldıza tıklayın olurmu Allah emanet olunn....

KÜBRA♡DEMİR

Şok dalgaları beyninde çınlıyor bütün damarlarının gerildiģini hissediyordu.Ne demişti karı ona öyle gel görmü demişti.Hala telefonda olduklarını fark etti ama az önce bıcır bıcır konuşan karısı şuan sus pustu.Bi süre bekledi tam o konuşucakken Kübra çekinerek.

"Şeyyy.....ben birden"

"Kübra....kapat telefonu ben gelicem birazdan"dedi Demir onu susturup sesi sertti.Kübra bu sesle biraz korkup sadece.

"Tamam"diyip kapattı telefonu.

Bi elindeki telefona bide salona baktı iyce sinirlerini bozmuştu bu durum zaten bu kızı her gördüğünde başına bi iş geliyordu.Utanmasa şimdi sinirden aģlayacaktı şurda ama kendini toplamalıydı şimdi salonda misafirleri vardı.

Birden aklına gelenle durdu Demir onların burda olduğunu biliyordu ve özellikle onu aramıştı.Ah kendi diliyle kocasının diline düşmüştü tabi Demir sinirlenmediyse diline düşmüştü.Gözlerini kıstı niye o sinirleniyordu birda haklı benim diye düşündü.Onun bu kızdan hoşlanmadığını bile bile arayıp soran oydu ama şimdi çekinende oydu.Hem ne demişti Hazal ezdirme kendini yoksa hep ezerler dik dur haksızsan bile haklıymışsın gibi yap demişti.İki dakka arayıp bu durumu anlatsam.acaba bakıl verirmi diye düşündü ama sonra vazgeçti.Şimdi önce hiç bir şey olmamış gibi yapıcak ve salona gidicekti sonra kocası geldiğinde dik durucaktı.Evet evet aynen öyle yapıcaktı ve kocası geldiğinde dik duracak ve korkmıycak hem o korkucak bişey yapmamıştı.

Ama şu telefonda konuşrken boyle sert sert konuşmayaydım iyidi ben ne zaman böyle oldum ya diye düşündü bi süre sonra kendini toparlayıp hafif bir tebessümle girdi salona.

"Noldu kızım evemi geçin diyor Demir"dedi Berfin hanım.

"Yok.......anne biz bişeyler alıcaktıkta onun için aramış"dedi Kübra sonra kaynanasının yanına oturdu.

"Hah iyi bu akşam yemekten sonra gidin kızım"dedi Berfo nine.

"Demirde öyle dedi zaten nene"dedi Kübra tebessümle.

"Aman havalar tamda hastalık salgın havası çok çıkrma böyle bebeni kızım hasta olur"dedi Zelal hanım onun bu samimi konuşmasına Kübra gülümseyerek cevap verdi.

"Yok çıkarmıyoruz böyle arada geliyoruz ama sağolsun annemler geliyorlar sık sık yanımıza"dedi.

"He ya torun tatlı olur...........niye ayrı ev aldı Demir ağa eh konak yeterince büyük geniş"dedi bu kez Zelal.

"Öyle ama Defne daha 1 haftalıkken hastalandı kulağı iltablamış doktor bebekler böyle aniden soğuğa ćıkarsa çok çabuk hastalanırlar demiş.Yoksa bizde heç istemedik ama kızımın sağlığı daha mühim hem uzak değil iki adım hemen gidip geliyoz onlar geliyo"dedi Berfin hanım.

Samimi bi sohbet devam ediyordu salonda Defne halasının kucağından annesine gitmişti.Etrafa merakla bakıyor arada da yumruk yaptığı ellerini emmeye çalışıyordu.Zeycan ve Ayşende kendi aralarında konuşuyorlar arada da telefonlarından bişeyler bakıyorlardı.Kübra aklındaki bin tane  düşünceyle Berfo ninenin eskileri anlatmasını dinliyordu ama bek anladıģı söylenemezdi.Berfo nine güzel anlatıyordu ama Kübranın aklı başka yerdeydi o yüzde anlamıyordu.Defnede annesinin inadına huysuzlanmaya başlamıştı hayır az önce gülen o deģildi sanki.