Love is hard

~hoofdstuk 54~

Perspectief Nabil

Dit is pas het begin Inaya, mijn wraak gaat nu pas echt beginnen...

2 jaar later..

Perspectief Dounia

Alles verloopt prima volgens plan alleen moest Lina er langer werken als we dachten, verder gaat het tussen mij en Hamza geweldig, we hebben geen relatie maar onze band is sterker al te voren wel vertelt hij me elke keer opnieuw dat hij van me houd en hij zegt als dit alles voorbij is dat we gaan trouwen❤

En onze Saloua? Ze is bevallen van een prachtige zoon die Adam heet, hij lijkt echt kapot veel op zijn vader maar is echt mama's kindje, Ilias is nu al vier jaar oud en begint bij de dag slimmer en slimmer te worden en knapper en knapper echt waar dames als ik een 3 jarig meisje was wauwie het is een prachtige jongen.

Om een ding maak ik me nog steeds zorgen en dat is Nabil, hij is wel lief voor haar maar nog steeds vertrouw ik hem niet, hij komt soms ook zo laat thuis dat je denk wtf ga slapen ofzo, maar goed hij is volwassen genoeg toch? Nou 25 om precies te zijn oud genoeg toch? En mensen ik ben al 23 fk lauw hahahah maar oke dat ter zijde...

"Ey Doun kom eens" schreeuwt Hamza vanuit de woonkamer, ik loop naar beneden en ga naast hem op de bank zitten "we zijn alleen thuis, iedereen is naar buiten" zegt hij sneaky "oke oke en nu?" zeg ik lachend "grapje prinsesje" zegt hij lachend en hij drukt een kus op mijn voorhoofd "ey maar nu weer even serieus he, heb jij niet gemerkt dat Nabil tot laat buiten is de laatste tijd?" zegt Hamza serieus"oh gelukkig ik dacht dat ik de enige was die het opmerkte" zeg ik zuchtend "je broer zei dat ik er op moest gaan letten en hij had nog gelijk ook" "ik vertrouw Nabil niet meer hoor al lang niet meer" zeg ik "ik verlies mijn vertrouwen in hem ook steeds meer en meer Dounia, het duurde zo lang totdat we onze broeder band weer konden opbouwen en alles verdwijnt weer langzaam maar zeker, hij is wel mijn broertje" zegt hij en hij gaat met zijn handen door zijn haren "we moeten hem in de gaten houden Ham voordat het te laat is" "je hebt gelijk Doun" zegt hij en hij neemt me in zijn sterke armen "ik hou van je Hamza" "iedereen houdt van Hamza" ik geef hem een speelse stoot en hij moet lachen "ik hou meer van jou mijn prinsesje" "ik heb hongerrr" zeg ik bijna huilend "ga eten maken dan" "ik ben lui vandaag" "ik bestel wel twee pizza's" zegt hij lachend en hij pakt zijn telefoon..

Als ik net mijn laatste pizza punt wil pakken gaat de deurbel, ik kijk op mijn mooie horloge en loop zuchtend naar de deur, als ik de deur open heb gedaan zie ik Inaya vrolijk ik de deur opening staan "waarom zo blij?" zeg ik lachend "voel me geweldig vandaag" zegt ze blij "en waarom ben je zo blij?" "ik heb in deze tijd een van mijn beste vrienden geholpen om een perfect hotel te maken en wollaaaahh het is prachtig geworden" zegt ze trots "Osama?" ze knikt en trekt haar schoenen uit "samen met zijn broertjes Ayoub en Nasser, twee super lieve jongens" ik knik en loop weer naar binnen en eet mijn pizza op en gooi de restjes in de prullebak.

Ik trek mezelf weer terug naar de woonkamer en ik laat mezelf op de bank vallen en een diepe zucht verlaat mijn mond "geiriteerd?" vraagt Inaya "nee heb gewoon veel dingen aan mijn hoofd niet meer niet minder" mompel ik "wil je er over praten?" ik schud mijn hoofd en pak mijn telefoon er bij ik lees een appje van Nabil

N: Eyy Dounia, vertel Inaya ff dat ik vanavond laat thuis ben..
N: Oh ja en Ilias was aan het slapen zeg tegen haar dat ze ff moet gaan kijken

"Kaulo Nabil" fluister ik zachtjes

D: Ey Nabil, ik ben niet je facking hond en je hebt ook zelf Inaya's nummer neem ik aan? Bel of app haar maar lekker ZELF ik ben klaar hier mee!

Ik druk op verzenden en leg geiriteerd mijn telefoon weg. En al snel heeft Nabil gereageerd..

N: Wat is er met jou man? Laatste tijd schreeuw je alleen maar tegen mij kifesh?

D: Nabil onthoud goed dat je in MIJN huis woont, ik kan zo al jouw spullen weggooien en verbranden

N: Dat zou je nooit doen tegen over Inaya

D: Watch me

Ik leg mijn telefoon geiriteerd weg en loop rechtstreeks naar boven.

Ik pak al Nabil's kleren en stop ze in een vuilniszak, ik maak er een stevige knoop in en dat doe ik hetzelfde bij 2 andere zakken.

Ik maak het raam open en adem diep in en diep uit "hier vroeg je om idioot" zeg ik en ik pak de eerste vuiliszak en gooi hem uit het raam "kaulo Nabil" zeg ik en ik gooi de volgende vuilniszak uit het raam en meteen daarna pak ik de volgende en ik gooi ook die uit het raam, de voordeur gaat open en vanuit boven zie ik Hamza naar buiten rennen, hij kijkt naar boven en kijkt me vreemd aan "Wat doe je man?!" schreeuwt hij naar boven "wollah dit was de druppel Hamza" "hoe bedoel je? Kom naar beneden dan praten we wel weer" ik knik en doe het raam weer dicht, en meteen krijg ik een koude rilling. Is dit wel goed wat ik heb gedaan?

Ik schud het van me hoofd af en loop naar beneden.

Als ik naast Hamza op de bank zit kijkt hij me diep in mijn ogen aan "waarom gooide je al zijn kleren uit het raam?" vraagt hij kalm "je broertje doet gewoon kanker dom laatste tijd, krijg gewoon hoofdpijn van hem" "wat heeft hij gedaan bij je? Ik weet dat je niet zo maar boos word" ik kijk naar Inaya die net uit de keuken komt lopen en ik zwijg. "Inaya, Dounia en ik gaan even buiten een rondje lopen we zijn zo weer terug" Inaya knikt en samen met Hamza loop ik naar buiten

-----------
Dames dames dames.
Ik heb het de laatste tijd echt druk men niet normaal, maar toch heb ik een hoofdstuk kunnen schrijven.. Ik zit er aan te denken om er een einde aan vast te knopen en ik wil graag jullie meningen horen, Wat zouden jullie nog zeker in dit verhaal hebben voor het einde? Bijv. Nabil's wraak etc. Ik ben echt benieuwd en verder zou ik gewoon willen weten wat jullie van het verhaal vinden tot nu toe dus schrijf lekker veel comments ook jullie lieve stille lezertjess

Love is hoog