Love is hard

~Hoofdstuk 6~

"NEE LAAT ME NIET ALLEN YEMMA PLEASEE BLIJF BIJ ME LAAT ONS NIET ACHTER" schreeuw ik hard ik schrik wakker en ga snel recht op zitten "Gaat het Inaya?" Vraagt Zakaria lief ik schud hevig mijn hoofd en spring in zijn armen en huil hard "Hoe laat is het Zakaria?" "4 uur in de nacht" "Waarom ben jij dan nog wakker?" "Over je waken lieverd" ik huil het uit en Zakaria gaat met zijn handen door mijn haren. "Het komt allemaal weer goed Inaya echt waar" "ben je niet moe Zaka? Je hebt de heletijd op me gelet?" "Ik wil het Inaya ik wil dat jou niks overkomt" zegt hij met een brok in zijn keel ik ga in bed liggen en trek hem mee en ga in zijn armen liggen net als vroeger net zo vertrouwd ik sluit mijn ogen en luister naar zijn ademhaling wat mij rustig maakt hij denkt dat ik slaap en begint te praten " Inaya ook al weet je het niet ik hou oming veel van jou ik ben berijd om alles voor jou te doen, alle fouten die ik heb gemaakt zoals je toetjes eten echt waar dat deed ik alleen om jou te zien lachen jou lach doet wonderen, jij bent mijn licht als het donker is jij bent mijn zusje mijn diamant kortom mijn alles, als ik ooit een vrouw vind zou ik jou nooit op de 2de plaats zetten hoe erg dat misschien ook klinkt voor mijn vrouw, ik hou van je mijn kleine zusje mijn kleine prinses" zegt hij en drukt een kus op mijn hoofd ik val van zijn liefde worden in slaap in de hoop dat ik geen hoofdpijn heb als ik wakker word.

3 uur later...
Als ik wakker word zie ik dat het zeven uur is Zakaria is al wakker aangezien hij niet hier in bed meer ligt ik sta op en loop naar de badkamer. Ik bekijk mezelf in de spiegel en zie alleen een bedroefd meisje met knalrode ogen die opgezwollen zijn van het huilen een huid die bijna net zo bleek is als een vel papier en wallen net als een zombie kortom a big mess.

Ik loop naar mijn kast en pak een Nike trainingspak en doe mijn haar in een knot en doe een beetje make up op.
"How deep youre pain is never Let it show"

Als ik de woonkamer deur open doe zie ik Zakaria emotieloos met rode ogen naar de tv staren. Ik loop naar hem toe en omhels hem stevig "ik hou van je Zakaria ook al laat ik dat niet vaak merken ik hou zielsveel van je het is niet te beschrijven ik zou voor jou door het vuur lopen ik zou voor jou alles doen" "ik hou ook van jou Inaya" ik hoor aan hem dat hij zich sterk houd en dat hij het liefst uit tranen uit barst maar toch houd hij zich sterk. "Moet ik een ontbijtje maken?" Vraag ik, hij schud zijn hoofd en ik vraag waarom "geen trek " "Wanneer heb jij voor het laatst gegeten?" Hij haalt zijn schouders op dat verraad dat het dus gisteren avond de laatste keer was. Ik maak snel wat en geef het aan Zakaria. Hij geeft me een zwakke glimlach en eet zijn broodje ik eet ook een broodje en ga naast hij zitten en leun tegen hem aan. "Waarom Zakaria, we hebben niks verkeerds gedaan" Zeg ik met een zucht "dit is onze mektab Inaya"