Love is hard

~hoofdstuk 49~

"Die is echt enthousiast man damn" zeg ik lachend "ja man, maar Saloua kan ook echt goed plannen bedenken, een keer wilde ik zo een super mooie jurk hebben maar je weet toch soms heb je gewoon no money dus Saloua zei dat als ik bij me broer eens goed zou slijmen door zijn favoriete eten klaar te maken en dat soort dingen dat ik het dan zou krijgen en ja hoor ik heb de prachtige jurk nog steeds alleen heb ik hem never gedragen" zegt ze in een rap tempo, wollah deze meid hè ze praat zo snel niet normaal...

Na een paar uur bullshit praten met Dounia gaat de deur uit het niets open, Dounia en ik schrikken en worden lijk bleek, we zien twee grote brede jongens staan met bivak mutsen op "DONDER OP UIT MIJN HUIS?! WESH DENK JE IS FEEST OF ZO?!" Schreeuwt Dounia agressief "het feestje gaat nu pas beginnen lieverd" zegt een jongen, hij haalt een mes uit zijn zak en loop naar ons toe, ik sta zo snel mogelijk op en probeer weg te rennen maar het is te laat "wegrennen gaat niet helpen meisje" zegt de andere jongen, hij duwt me hard tegen de muur aan en doet zijn hand voor mijn mond, hij heeft fel groene ogen en meer kan ik niet zien, vanuit me ooghoeken zie ik dat Dounia ruw op de grond word geduwd en dat beeld maakt de leeuw in mij gewoon wakker.

Op mijn aller hardst schop ik op zijn gevoelige plek en Dounia doet precies het zelfde met moeite, ze kreunen het uit van de pijn maar dat is al snel weg "waarom doe je zo meisje?" fluistert hij in mijn oren en wollah ik maak geen grap hè 1. Hij ruikt echt lekker gewoon hemels 2. Prachtige ogen 3. Mooie stem, ja dames ik ben gek en gek genoeg niet zo bang sterker nog hij heeft me tot rust gebracht...

"Wollah meh ik ben bang voor jou" zijn ogen die ik alleen kan zien vertellen dat hij me scheef aan kijkt, en ook Dounia kijkt me vreemd aan "hoezo niet?" Zegt hij verbaasd "je hebt me rustig gemaakt" hij laat me los en loopt weg "wacht hoe heet je?" Zegt Dounia verward, hij schud zijn hoofd en tikt de anderen jongen op zijn arm, en na een paar seconden gaat de deur met een harde klap dicht. Dounia en ik kijken elkaar verbaasd aan en lopen naar elkaar toe "was je echt niet bang?" Vraagt Dounia verbaasd "het klinkt raar en dat weet ik maar ik was echt niet bang, eerst natuurlijk wel facking erg maar daarna toen ik in zijn ogen keek en zijn stem hoorde was het in een keer weg, ik was helemaal niet bang voor hem meer" zeg ik "die van mij was hayek eng wollah ik was zo bang niet normaal ik was gewoon bang hè?" Zegt Dounia en ze wijst naar haar zelf "dit vertellen we aan niemand oké? Ook niet aan Hamza of Omar niet aan Saloua gewoon aan niemand oké?" Ze knikt en propt nog wat M&M's in haar mond "ik vind het zo raar he, waarom komen ze nou weer naar mijn huis er is hier echt niets bijzonders hoor" zegt ze met haar mond vol M&M's "Dounia, je woont in een groot huis een villa, er staan twee of drie auto's voor de deur en ja dat zijn genoeg redenen voor mensen om in te willen breken" ze zucht en wrijft over haar hoofd "dus we vertellen hier niets over?" "helemaal niets" zeg ik en knik met mijn hoofd

Als we half slapend op de bank liggen word er aangebeld "Doe open aub ik ben lui" zegt Dounia "ga slapen boven" zeg ik en sta op, ze knikt en loopt naar boven, ik loop ondertussen naar de deur en open hem, het zijn Hamza Omar en Nabil "zo jullie waren lang weg man damn" "fijn om te weten" zegt Omar droog, ik kijk hem op mijn aller droogst aan en loop weer weg "soms geven ze me hoofdpijn" fluister ik en ik loop weer terug naar mijn vertrouwde hoekje van de bank.

Als ze alle drie naar binnen lopen springen ze zo wat op de bank "even serieus he, waar waren jullie zo lang? En Nabil Ilias die huilde zo om je hij misde je zo erg maar gelukkig waren Dounia en ik er om hem stil te maken" "Dankjewel daar voor Inaya" ik knik als teken dat het goed is en pak mijn telefoon, ik lees een appje van Dounia en reageer er meteen op.

"Hebben jij en Dounia al een plan bedacht?" vraagt Hamza "nou Saloua gaat er een verzinnen zei ze" "ze verteld toch niets aan Zaka?" "Ze zei dat ze niet zou vertellen" hij knikt en zucht diep "Hoe lang gaat dit ongeveer duren?" Vraagt Nabil "Hoe lang gaat wat duren?" Vraag ik "deze hele 'missie' of zo iets" "het kan wel eeuwen,jaren,maanden dagen,uren, minuten of wel seconde duren alleen denk ik zelf wel langer als seconde of minuten of dagen of.." hij onderbreekt me en knikt "dus het kan gewoon lang gaan duren?" "Ja om een lang verhaal kort te maken" antwoord ik terug "en voor wat hadden jullie mij nou precies nodig? Ik bedoel ik heb jullie als stukken vuil weg gegooid" zegt hij en gaat met zijn handen over zijn gezicht "ja om eerlijk te zijn Nabil het deed facking veel pijn we hadden een hele hele hele goede band die jij hebt verband om het zo te zeggen, alle liefde die ik voor je had of eigenlijk heb is nooit verdwenen ook al dacht ik dat Nadir mijn leven was was die homo met dat wijf Safina aan het klooien maar maakt niet uit dit is was een wijze les en ik ga geen 2de fout maken" een traan rolt over mijn wang maar snel veeg ik hem weg, ik versnel mijn stappen naar de gang en trek snel mijn schoenen aan "laat haar maar even Nabil" hoor ik Dounia zeggen, ik trek ook nog mijn jas aan en open de deur, de koude wind waait langs mijn gezicht en ik loop naar buiten, ik sluit de deur achter me en loop doelloos door...

Ik stop bij een parkje en ik ga op een bankje zitten, ik staar voor me uit totdat er op mijn schouder word geklopt "gaat het?" Hoor ik een zware stem zeggen, ik draai me om en ik in de ogen van...

----------

Sorry sorry sorry dat ik een tijdje niet heb ge update mijn excuses, ik ga proberen om meer te schrijven maar ik heb het gewoon even druk ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen.... en nu even over het verhaal wie denken jullie dat Inaya tegen komt in het park?