SENDEN BANA KALAN...

16. Bölüm

****

Aşk kime emanetti? Aşk kimdeydi? Aşk kimleri büyüsüne hapsetmişti? Kimse bilemedi. Nedense bu duyguyu tadan hiç kimse aşkın esrarengiz büyüsünü çözemedi. Nedense aşk her zaman galip çıktı. Nedense aşk herkesin gözlerini kör etmeyi başardı. Nedense gelişi kadar gidişi de çok acılı oldu.

Poyraz aşkına sarılmıştı. Hem de sımsıkı. Öyle kendinden geçmişti ki kalbinde ki her şey avaz avaz haykırıyordu.

''Gitme! Beraber gidelim'' diye.

Ama gerçekler hayalden çok başkaydı...

Kerem anladığında denizin en dibinde olduklarını, nasıl kendini soğuk denize bıraktığını bilmedi. O an tek düşündüğü Poyraz'dı. Yıllardır sırlar sakladığı, acı çekişini her gördüğünde içten içe ağladığı kardeşiydi o. Onsuz bir an bile düşünmemişti ki Kerem. Kendini suçlar ülkesine bırakırken, denizin isyankâr dalgalarıyla savaştı tüm benliği. Her yüzeye çıkışında korkuyla haykırdı kardeşinin ismini.

''Poyraz! Poyraz!'' gözyaşları yanağına süzüldükçe, kalbinde koca oyukların açıldığını hissetti. Kerem bir kez daha daldı en dibe. Bu kez hiç yukarı çıkmadı. İnebildiği kadar derine indi. En sonunda gördüğü şeyle kalbi kan ağladı. Poyraz, sımsıkı sarılmıştı hala sevdiği kadına. Gözlerini sımsıkı kapamış, hüzün denizine bırakmıştı kırık kalbini.

' Gidersen yaşam durur Ayşe. Saatler geçmez, zaman durur. Kalbim asla iyi olmaz, durur. Sen benim olmazsa olmazımsın. Canımsın...

Ayşe, sensiz bu hayatı ben nasıl çekerim. Sen gitme ne olur. Ben desem bile. Gitme...' Poyraz hala kalbinin en derinlerinden yalvarıyordu sevdiğine. Deniz ikisini de sürüklese de, sadece yalvarıyordu. Ama ne yazıktır ki çoktan gitmişti boncuk gözler. O kadar yarım kalmıştı ki sözleri. O kadar çok şey söylemek istemişti ki. Ama her zaman biliyordu böyle olacağını. Her zaman anlamıştı sözlerinin yarım kalacağını. O yüzden sevdiğine çok fazla video bırakmıştı.

Poyraz, Ayşe ile birlikte güçlükle çıkarıldı yüzeye. Kerem endişe ile Poyraz'a baktı. Ama hala Poyraz kollarındaki bedene sımsıkı tutunuyordu. Poyraz güçlükle deniz kenarına oturduğunda hala su bedenlerini sarıyordu. Ama o umursamadı. Soğuktan titrerken sol yanağını Ayşe'nin ıslak alnına yerleştirdi. Yağmur hala öfkesini üzerlerine bırakırken, Kerem hiç konuşamadan bakıyordu ona. Poyraz hıçkırıkları arasından ''Ben ne yapacağım Kerem? Onsuz ne yapacağım?'' diyebildi.

''Unutmaktan başka çaren yok kardeşim.''

Poyraz öfkeyle baktı Kerem'e.

''Unutmak mı? Sen ne söylüyorsun lan! Şerefsiz! Senin yüzünden. Senin yüzünden yıllardır uzak kaldım ondan. Göremedim lan! Neden ha? Neden? Neden söylemedin ki? Neden acıdan ölmeme seyirci kaldın? Ha neden?''

''Poyraz ben...''

''Sus Kerem! Git buradan! Senin yüzünü bile görmek istemiyorum! Defol!''

Kerem acıyla ayağa kalkıp yavaş adımları ile uzaklaştı Poyraz'dan. Yeniden tepeye çöktüğünde iki sevdiği insanı izlemeye devam etti.

****

Zaman her geçtiğinde daha çok korktu Kerem. Poyraz hiç iyi değildi. Artık delirmiş gibiydi. Sımsıkı sarıldığı Ayşe'den ayrılmıyordu. Her seferinde gökyüzüne çığlıklarını bırakıp ''Gitme!'' diyordu. Kerem çaresizce Barış'ı aradı.

''Ne yaptın?''

''Tamam, Ceren'i aldım. Şu an eve bıraktım. Sen neresin?''

''Aşk tepesindeyim. Barış, Ayşe'yi kaybettik.''