10 yaşındaki Mert Atalay'ın en büyük hayali süper kahraman olmaktı. Olmuştu da. 6 yaşındaki Beril'in hem süper kahramanı hem de biricik Mert'i idi ancak Mert, hayranlıktan ibaret sandığı bu sevginin ne kadar büyük olduğunu kavrayamamıştı. Taşınmadan...
Geçen seneki doğum günümde Dolunay'a yeni bölüm atmıştım, bu sefer Kızıl'a atmak nasip oldu. Yeni yaşıma karakterlerimle ve dolayısıyla sizinle girmek çok hoşuma gidiyor... Bunu bir gelenek haline getireceğim sanırım 🤭
Hiç aklımda yoktu aslında ama aklımı çelen Mert Atalay cazibesi yüzünden aslında Koray'a özel bölüm yazmaya başlamışken ona kaydım... Ama hiç pişman değilim... Çünkü özleminden eski bölümleri okuyup duruyordum ve aslında şu an bu satırları okuyor olma sebebiniz de bu...
Ve merak etmeyin, inşallah şubatta da Koray'a uzun bir özel bölüm paylaşmayı düşünüyorum, bu yüzden bence size bayağı bir kıyak geçtim xjfkdkdkdks
Daha fazla uzatmayayım, siz de bol bol hasret giderin sevdikceklerinizle. Oy ve yorumlarınızı ihmal etmezseniz çok sevinirim, keyifli okumalar.🥀
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
{Beril'den}
Elimdeki dosyayı kapatarak masanın çekmecesine yerleştirdikten sonra derin bir iç çekip sandalyemden kalktım. Bugün gerçekten yoğun bir gün olmuştu ve fazlasıyla yorulmuştum. Buna rağmen öğle arasında aldığım haber, daha doğrusu müjde sayesinde kendimi hiç olmadığım kadar enerjik hissediyordum.
Dağınık çantamı toparladıktan ve telefonumu çantama attıktan sonra çok da büyük olmayan ama bana fazlasıyla yeten odamı şöyle bir süzdüm. Gözüme çarpan herhangi bir dağınıklık olmadığından daha fazla oyalanmak istemeyerek odadan çıktım. Akşama Melislere yemeğe davetli olduğumuz için vakit kaybetmeden eve gitmem gerekiyordu.
Bünyesinde toplam sekiz tane avukat çalıştıran ofisimizin başındaki kişinin, yani Egemen'in, odasının önünde duraksayarak usulca kapıyı çaldım ve içeriden duyulan "Gel," komutuyla birlikte kapıyı aralayarak içeri girdim.
"Patron, ben çıkıyorum."
Hiç sevmediğini bildiğim halde ona bu şekilde hitap ediyordum, çünkü ben Mert Atalay'ın karısıydım.
Masasındaki dosyalardan kaldırdığı kafasını tatlı bir homurdanmayla iki yana sallarken istemsizce gülümsedim. Bakışlarından ne kadar yorgun olduğu anlaşılıyordu ve muhtemelen içten içe burada olmak yerine evinde, karısıyla kızının yanında olmayı diliyordu.
"Tamam, Beril ama mesain bittikten sonra bana haber vermeden çıkabileceğini bir kez daha hatırlatmak istemiyorum sana."
Sırıttım. "Ama hatırlattın?"
Homurdanmaya devam etti. "Alışkanlık olduysa demek..."
"Egemen, bunu biliyorum ama kocamın yakın arkadaşı olduğun için bana torpilli davranmanı istemiyorum. Zaten okuldan mezun olur olmaz beni yanına almakla yapabileceğin en büyük iyiliği yaptın, bırak gerisini ben halledeyim ve buradaki diğer avukatlar nasıl davranıyorsa ben de öyle davranayım."
