Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

Voltooid verleden tijd

Deze staat echt al een tijd in mijn concepten maar was er niet tevreden over. Ik heb het nu veranderd en ben nu wel tevreden dus tijd om hem te publiceren en omdat ik te traag ben met mijn nieuwe verhaal...

Ons avondje uit. En dan niet als vrienden maar zij als mijn meisje. Ik weet niet hoe maar ik heb het voor elkaar gekregen. Eindelijk was Eva van Dongen de mijne, de vriendin van Floris Wolfs. Ik had mijn baan bij de recherche zelfs voor haar opgegeven ook al wilde zij er niks van weten. Het was of mijn baan of onze relatie. Ik koos ervoor om mijn baan te laten gaan, ik ging wel iets anders doen. Mechels was furieus geweest en onverbiddelijk, geen relatie op de werkvloer. We kochten een appartement boven een restaurant waar ik aan de slag ging en toen besefte ik dat ik het al veel eerder had moeten doen. Mijn werk in ruilen voor de liefde van mijn leven was de beste beslissing ooit geweest. Nu hadden we samen een vrije avond en die waren schaars. Ik had Eva mee uit eten genomen en daarna gingen we nog wat drinken in de stad, gewoon gezellig met zijn tweeën. Gezellig was het zeker.
'Heb je het naar je zin' sloeg ik mijn arm om haar heen.
'Wolfs niet doen' duwde ze mijn arm weg.
'Maar ik hou van jou' drukte ik mijn lippen op haar wang terwijl mijn hand over haar rug gleed. Ik vond haar zo mooi en aantrekkelijk dat ik haar het liefst de hele dag wilde aanraken en wilde kussen.
'Je bent dronken, ik ga naar de wc' duwde ze me opzij waarna ze weg beende. Even wankelde ik maar mijn barkruk redde me, waar ik dan ook maar weer snel op klom.
'Mag ik nog een rondje' wenkte ik de barman onze glazen te vullen terwijl ik wachtte tot Eva terug zou komen. Om me heen praatte en lachte de mensen gewoon verder terwijl ik maar wachten tot ze terug zou komen.
'Heeft u een vuurtje' word ik opgeschrikt uit mijn gedachte waarna ik me besef dat Eva wel erg lang weg blijft. Na een bezoek aan het toilet en dan bedoel ik het dames toilet komt het besef bij me binnen. Ze is weg, ervandoor en in het ergste geval ben ik haar kwijt.

Zo snel als ik kan slenter ik door de nat geregende straten van Maastricht heen op weg naar huis. De weg die jij ook gelopen moet hebben want een andere is er niet en ik hoop dat ik jou thuis aantref. Mijn laatste sprankje hoop vervliegt alleen als ik binnen kom en er van haar geen spoor is. Zelfs het grote bed is leeg net als jou deel van de kledingkast. Ik hoor lawaai van buiten komen, en buiten is niet binnen. Ik ben haar kwijt.

Ik ben van plan hier nog een vervolg op te schrijven als ik de tijd heb en er zin in heb ;)

Oh en de titel is van een liedje waar dit verhaaltje dan ook op gebaseerd is. Ik heb het geprobeerd in elk geval.