Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

Moederdag

Moederdag

Ik was al dagen in de weer om Eva vandaag op een bijzondere manier te verrassen. Ze is dan wel geen moeder maar wel de vrouw waar ik van hou. Ook al weet ze dat niet, dat denk ik tenminste. Waarom was er anders niks gebeurd sinds ik haar de liefde had verklaard die dag na Walibi. Toen ik haar vertelde dat ik hier was gebleven voor haar had ze alleen wat geglimlacht en daarna was ze naar bed gegaan. En ik weet dat ze dolgraag moeder zou willen worden, zelfs al spreekt ze die woorden nooit hardop uit. Nadat ze een paar jaar geleden die miskraam heeft gehad is ze heel erg veranderd. Daarvoor vond ik haar nooit het type om moeder te worden, maar vanaf toen wel, vanaf toen zag ik ineens een hele andere kant van haar die ik eigenlijk niet kende. Maar wel een kant die ik graag van haar zag, de zorgzame en liefhebbende Eva. En als zij echt graag een kindje wil dan wil ik haar daar dolgraag bij helpen. Zelfs als donor en dan zien we daarna wel, als ik haar maar gelukkig kan maken. Ik hoef niet perse een kind, ik heb Fleur maar voor Eva zou ik het zeker weten doen omdat ik het haar zo gun, dat zij ook een kindje heeft om van te houden en alle liefde te geven die zij tekort is gekomen in haar jeugd. Want zij zou absoluut een geweldige moeder zijn.

Met een dienblad vol met ik wou zeggen lekkers maar ik kan me wel wat lekkerders indenken loop ik de trap op. Eva vind het lekker en daar gaat het om, voor haar doe ik alles dus ook een simpel ontbijtje maken.

'Goeiemorgen' roept ze enthousiast als ik zachtjes de kamer in loop omdat ik dacht dat ze nog sliep.

'Goeiemorgen' glimlachte ik terwijl ik haar het dienblad overhandigde.

'Waar heb ik dit aan te danken' keek ze me vragend aan terwijl ik aan haar ogen zag dat ze het geweldig vond dat ik dit voor haar had gedaan. Ik weet onderhand echt wel wat ze wel en niet kan waarderen.

'Zomaar' haalde ik mijn schouders op, ik wilde haar niet kwetsen het moest een leuke en gezellig dag worden vandaag.

'Oh nou dank je wel' deed ze een aanval op de broodjes.

'Ik ga even douchen, kom je ook eruit als je klaar bent' droeg ik haar op.

'Waarom' wilde ze zo nieuwsgierig als ze is weten.

'Verrassing' gaf ik haar een kus op haar wang waarna ik naar de badkamer doorliep.

'Dat is gemeen Wolfs' riep ze me nog na maar lachend negeerde ik haar. Zo was ze op haar leukst.

'Gaan we naar de dierentuin' veerde ze overeind toen haar oog was gevallen op de bordjes lang de weg. Grijnzend keek ik haar aan wat voor haar een bevestigend antwoord was en ze was meteen een stuk vrolijker. Ze was onderweg nogal chagrijnig omdat ik niet wilde vertellen waar we heen gingen, maar ik wist wel dat haar humeur weer zou ophelderen als ze wist waar we heen gingen. Laat mij Eva van Dongen kennen. Vrolijk misschien wel een tikkeltje te vrolijk banjerde we samen door de dierentuin heen en nu zaten we aan een tafeltje te genieten van een broodje. Overal om ons heen waren gezinnen te zien met kinderen. Misschien was dit toch niet zo'n goed idee, ik zag Eva soms kijken naar die mensen maar dan wende ze gauw haar blik weer af. Ik wilde haar geen pijn doen door haar naar al die gelukkige gezinnen te laten kijken.

'Het is Moederdag vandaag' zuchtte ze ineens terwijl ik iets van tranen in haar ogen zag.

'He' legde ik mijn hand geruststellend op die van haar. 'Sorry dit was misschien niet zo'n goed idee' verontschuldigde ik me omdat ik haar nu toch pijn had gedaan.

'Het geeft niet' schudde ze haar hoofd terwijl ze haar tranen wegveegde.

'Zou jij nog kinderen willen' vroeg ze plotseling. Over mijn antwoord moest ik even nadenken. Omdat ik niet zozeer nog een kind hoefde, maar wel als ik haar daar gelukkig mee maakte en dus moest ik oppassen met wat ik zei voordat ze zou denken dat ik het niet wilde. Als ze überhaupt wel een kind van mij wilde hebben natuurlijk. Misschien had ze al een oplossing en was ze er daarom nu over begonnen.