Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

Secrets

Sorry ik wilde gister al posten maar aangezien mijn wekker vanmorgen al om 4:00 uur ging ben ik na flikken direct mijn bed ingedoken. Maar hier is het verhaaltje dus alsnog :)

Terwijl Ik het verslag bij Mechels bracht van onze laatste zaak gaf mijn telefoon aan dat ik een nieuw bericht had ontvangen.
'Bedankt Wolfs' nam Mechels het verslag aan waarna ik me omdraaide en mijn telefoon uit mijn broekzak viste.
'Ik ben er klaar voor, vanavond de onthulling x' las ik het net binnen gekomen berichtje. Ik kreeg al ongeveer twee weken berichtjes van een telefoonnummer dat ik niet kende. Natuurlijk had ik het stiekem nagetrokken maar het werd alleen gebruikt om die berichtjes naar mij te sturen en aangezien het een prepaid is zou ik er nooit achter komen van wie het was. Tot dit berichtje dus. Nouja ik dacht eigenlijk al die tijd al dat ze van Eva afkomstig waren, of eigenlijk hoopte ik dat. Eva, mijn werkpartner en beste vriendin waar ik al jaren verliefd op ben. Het waren berichtjes waarin mij de liefde werd verklaard of dat ik ergens heen werd gestuurd waar mij de liefde op wat voor manier verklaard werd. Zoals rozen, waxinelichtjes met een boodschap en zulke dingen. Al kan ik niet geloven dat Eva echt zo romantisch zou zijn maar ik zou niet weten van wie het anders afkomstig zou moeten zijn. Ook als ik een hint geef over de boodschap die ik heb gekregen reageert ze nauwelijks. Dus of ze weet het echt niet of ze kan het heel goed verborgen houden.

Licht gespannen loop ik de trap af naar beneden waar Eva met een boek op de bank zit. Moet ze niet al weg zijn als ik haar zo meteen ga ontmoeten.
'Ga je nog weg' draait ze zich vragend om als ik midden in de keuken blijf staan.
'Ja even naar Fleur' verzin ik maar omdat ik niet weet wat ik anders moet zeggen.
'Oke veel plezier' richt ze zich alweer op haar boek.
'Ja ik zie je zo weer toch' vroeg ik haar voordat ik de keuken uit zou lopen.
'Als jij nog terug komt vast wel' keek ze niet begrijpend op van haar boek.
'Ja natuurlijk' knikte ik. 'Tot zo' was het laatste dat ik zei voordat ik de trap op liep.

Eva
Wolfs doet de laatste tijd echt zo raar alsof hij iets voor me probeert te verbergen. En dan te bedenken dat ik dacht dat we goeie vrienden waren die eigenlijk wel alles met elkaar deelde als ons iets dwars zat. Maar nu is hij steeds even weg en hij gaat ook wel erg vaak naar Fleur toe. Iets dat ik gewoon niet geloof, Fleur zou echt niet zo vaak met hem afspreken want dan zou ze echt gek van hem worden maar ik moest hem niet zo wantrouwen. Maar eigenlijk was ik gewoon bang. Ik weet dat hij gevoelens voor mij heeft alleen weet hij niet dat die gevoelens wederzijds zijn aangezien ik dat altijd stevig ontken. En straks is er een andere vrouw of zo in zijn leven, ik wil er niet eens aan denken dat het zou zijn. Ik hou van die man en alleen van hem. Misschien had ik toch minder eigenwijs moeten zijn en het gewoon moeten toegeven. Dan waren we nu misschien wel bij elkaar geweest en hoefde ik nu niet zo jaloers te zijn. Want ja dat is het eigenlijk wel, jaloers dat hij bij iemand anders is en ik niet weet wie dat is en dat ik het niet ben natuurlijk. Omdat ik gek word van mijn eigen gedachte en Wolfs er dus ook niet is besluit ik maar even te gaan hardlopen. Misschien kan ik mijn gedachte even verzetten en dan moet ik er straks maar aan geloven als Wolfs weer thuis is. Ik moet het maar gewoon doen ik heb geen andere keus behalve mezelf helemaal gek lopen te maken.

Wolfs
Als ik aankom op de plek die ik doorkreeg zie ik nog niemand. Zie je nou wel het is gewoon Eva die te laat is omdat ze thuis nog op de bank zat toen ik wegging omdat ze hoopte dat ik het dan niet door zou hebben. Geduldig wachtte ik dan ook af, ze zou zo vast wel komen want ik wist ook hoe snel ze kon zijn.
'He Wolfs' werd ik opgeschrikt door iemand die achter me stond.
'Oh he Marion' was ik verrast om haar te zien. Dat is ook toevallig, als ze maar weg zou zijn als Eva me de liefde zou gaan verklaren zo meteen.
'Nou' haalt ze haar schouders een beetje op waarna ze haar blik op mij richt. 'Ik vind het fijn dat je gekomen bent en ik je nu eindelijk kan vertellen wat ik voor je voel. Dat ik al een tijdje verliefd op je ben' begon ze me ineens de liefde te verklaren. Ik had geen idee wat ik allemaal hoorde. Had Marion me al die berichtjes gestuurd en waren al die liefdesverklaringen van haar afkomstig? Dat kon toch niet? Voordat ik het goed en wel door had drukte ze haar lippen op de mijne waardoor ik terug in de realiteit belanden. Dit kan niet, ik ben verliefd op Eva en niet op Marion.
'Sorry Marion maar ik heb geen gevoelens voor jou' trek ik me van haar los.
'Maar je bent toch gekomen' leek ze het niet te begrijpen.
'Ik dacht dat het van Eva afkomstig was, ik heb gevoelens voor haar dat weet je toch wel' bekende ik haar hoe het zat.
'Maar die geeft toch niet toe' haalde ze haar schouders op dat het haar niet uitmaakte. Maar ik wilde dit helemaal niet ook niet als Eva me echt niet wilde.
'Sorry' schudde ik nogmaals mijn hoofd waarna ik me omdraaide en wegliep. Terug richting huis waar Eva op me zou wachten. Ik zou haar alles uitleggen wat zal ze wel niet denken. Dan konden we er samen om lachen dat ik hier op in was gegaan. Ik zou alleen niet praten over Marion het was immers haar beste vriendin die haar nu eigenlijk verschrikkelijk verraden had. Iedereen wist volgens mij wel hoe gek ik ben op  Eva dus ik begreep het ook gewoon niet. Totaal verward begeef ik me terug naar huis waar ik een lege keuken aantref. Dan eerst maar een glas whisky om alles even te laten bezinken en een beetje tot te komen.

Eva
Totaal overrompeld was ik van wat ik net gezien had. Zie je nou wel dat Wolfs niet eerlijk tegen me was geweest. Waarom loog hij tegen me dat hij bij Fleur was terwijl hij gewoon met Marion was. Marion, mijn beste vriendin die weet hoe gek ik eigenlijk op Wolfs ben. Ze is de enige die echt weet wat ik voor hem voel. Resoluut heb ik me omgedraaid en ben terug naar huis gerend nadat ik Wolfs daar zag zoenen met Marion. Was ik maar nooit gaan hardlopen, of had ik maar een andere route genomen nam ik het mezelf kwalijk. Ik was hem nu voorgoed kwijt besefte ik me maar al te goed. Bij thuiskomst ben ik meteen naar boven gerend waar ik mezelf huilend op bed heb gestort. De tranen bleven maar komen, mijn hart voelde verscheurd zoveel pijn deed het idee dat ik hem nooit meer zou krijgen. En het meest haatte ik mezelf dat ik hem nooit had laten blijken hoeveel hij voor me betekende maar nu was het te laat hij was nu samen met Marion.
Ik kon de pijn niet verdragen en sleepte mezelf naar de badkamer. Ik moest iets hebben dat meer pijn deed dan mijn verdriet. Iets dat ik al jaren niet meer gedaan had maar ik voelde de drang om het te doen en dus zocht ik in het kastje naar een nieuw scheermesje. Van die wegwerp dingen die Wolfs weleens gebruikte ik wist dat ze in het kastje moesten liggen. Toen ik er eindelijk een gevonden had trok ik mijn sportbroek uit en zette het mesje op mijn been. Het begon meteen te bloeden en de pijn verzachtte de pijn die ik van binnen voelde. Nog een keer dan zou ik het rot gevoel wel kwijt raken was ik van overtuigd.

Wolfs
Nadat ik twee glazen achterover had geslagen liep ik naar boven. Misschien dat Eva daar zou zijn. Het was niks voor haar om al boven te zitten en niet te reageren als ik haar riep. Maar omdat haar jas aan de kapstok hing was ik ervan overtuigd dat ze wel gewoon thuis was.
Tot mijn teleurstelling is haar slaapkamer leeg, alleen haar telefoon ligt op het nachtkastje.
'Eef ben je hier' klop ik op de badkamer deur die niet op slot zit, maar toch trek ik hem niet gelijk open. Misschien was ze hem wel vergeten op slot te doen, dan zou ze me vermoorden als ik zomaar was binnen gekomen. Als er geen reactie komt en ik nogmaals geklopt heb open ik langzaam de deur van de badkamer waar ik Eva aantref met een scheermes in haar hand en haar been die onder het bloed zit.
'Wat doe je' vraag ik haar geschrokken aangezien dit er niet uitziet alsof ze haar benen aan het scheren is.
'Niks ga weg, laat me met rust' valt ze me gelijk aan en aan haar stem hoor ik dat ze gehuild heeft. Dat word bevestigend als ik haar aankijk en haar hele gezicht onder de mascara zit. Wat is er in hemels naam met haar gebeurt?
'Eef niet doen' steek ik mijn hand naar haar uit als ze aanstalten maakt om het mes in haar been te duwen. Ze mag zichzelf niet snijden wat heeft haar hiertoe gedreven. Zo kende ik haar niet, waar was de sterke Eva van Dongen die ik kende ook al wist ik wel beter.
'Laat me' snauwde ze me af. 'Ga maar voor Marion zorgen' zag ik een verraden blik in haar ogen.
'Waar heb je het over' vroeg ik haar. Wist zij hiervan, wist zij dat Marion dit van plan was en heeft ze haar erbij geholpen terwijl ik verliefd ben op haar?
'Ik heb jullie gezien' snikte ze. 'Ik ging even hardlopen en zag jullie zoenen' huilde ze nu luid.
'Ik heb niet met haar gezoend, zij zoende mij. Ze is verliefd op me maar ik niet op haar' vertelde ik haar.
'Waarom loog je dan dat je bij Fleur was' viel ze me aan op mijn leugen.
'Ik kreeg berichtjes van een onbekend nummer en ik dacht dat het afkomstig was van jou. Maar omdat jij niks zei deed ik het ook niet. Ik verwachtte jou daar want ik ben verliefd op je maar dat is dus niet wederzijds' vertelde ik haar terwijl ik mijn hoofd liet hangen. Ze moest weten dat ik alleen haar wilde en niemand anders.
'Jawel daarom schrok ik ook zo ik dacht dat ik je kwijt zou zijn en dat doet zo'n pijn' snikte ze opnieuw.
'Kom hier' steek ik mijn armen naar haar uit om haar in mijn armen te sluiten. De vrouw waar ik naast Fleur het meest van houd.
'Geef hier' wil ik het mesje uit haar handen hebben. Hoe kan ze dit zichzelf aandoen, zichzelf zo verminken.
'Wil je dit alsjeblieft nooit meer doen' leg ik het mesje op de wastafel terwijl ik haar been bekijk maar gelukkig lijkt het wel mee te vallen. Ik zie maar een wondje die wel behoorlijk gebloed heeft.
'Sorry' snikte ze schuldig.
'Kom hier' nam ik haar alsnog in mijn armen om haar te omhelzen.
Na een stevige omhelzing liet ik haar wat los zodat ik haar aan kon kijken. Naar haar gezicht die onder de mascara zat maar nog steeds was ze de allermooiste voor mij. Ik kon me nu ook niet meer inhouden en drukte mijn lippen op de hare, eindelijk.
'Ik hou van je Eef' zuchtte ik verliefd terwijl mijn voorhoofd rustte tegen de hare. Eindelijk had ik de woorden naar haar uitgesproken die ik haar al zo lang had willen zeggen.
'Ik ook van jou Flo' beantwoordde ze mijn liefde, ook eindelijk. 'Ik ook van jou' herhaalde ze haar woorden waarna ik haar opnieuw stevig vast hield. Eindelijk zou ze nu van mij zijn.