@javierslover Ky conversationi i sotëm ishte një mendim momental në mendjen time, sepse mua personalisht (flas për veten time në këtë rast, pa dashur të gjykoj askënd) më duket pakëz absurde të heqësh dorë nga shkrimi, duke menduar se po bën një mëkat duke e zhvilluar si aftësi.
Përkundrazi, unë mendoj se, përderisa ti si person do që të shkruash, ose të vjen natyrshëm të shkruash histori apo libra, dhe nëse beson në Zot, atëherë duhet ta shohësh këtë aftësi si një dhuratë nga Zoti, ose nga Universi, ose nga cilado figurë e mbinatyrshme fetare në të cilën beson.
Duhet patur parasysh dhe një gjë, të cilën shumë njerëz e harrojnë, ose thjesht e injorojnë. Shumica e librave fetarë janë shkruar në një kohë kur mendja njerëzore ishte e tillë. Që domethënë, nuk janë shkruar në kohën e sotme, në kohën kur mendimet e njerëzve që lindin sot janë komplet tjetër nga mendimet e atyre që kanë lindur në kohën kur janë shkruar ata libra.
Dhe diçka që, prap, njerëzit e harrojnë. Jeta e çdo personi është parajsë dhe ferr bashkë, që në momentin kur vijmë në jetë. Në bazë të vendimeve që merr, varet dhe jetesa jote, nëse je në parajsë apo në ferr. Disa herë do e ndiesh veten në parajsë, dhe herë të tjera në ferr. Por... kjo është jeta, në fund të fundit. Ke ardhur në jetë për të mësuar dhe kuptuar gjëra të ndryshme. Je një eksperiment jetësor, si shumë e shumë gjallesa të tjera të këtij planeti.