Best Thing I Never Had »» HS

42.Bölüm: Ağırlaşan Göz Kapakları

Ben geldiiiim, işte bölümünüz :3

☁⛅☀

Sabah ayağımda ki ağrıdan uzak bir şekilde mutlu uyandım. Nedenini bile bilmiyordum. Mutlu olmam anlamsızdı, dün kaza yapmıştım. Hemde Harry'le kavga ederken. Belkide onu affedebildiğim için mutluyum.

Ah Harry demişken onu özledim ama hala ona kırgın olduğum için onu aramayı gururma yediremiyordum. Bugün okula da gitmeyecektim ve bu demektir ki: Harry yok.

Eh bende bugünü kendime ayırabilirdim, sıcak pijamalarımı çıkarmadan televizyon karşında eğlenebilirim değil mi?

⚫⚪⚫

Eğlenmek mi? Kesinlikle çok yanlış düşünmüştüm. Tam sıkıntıdan salonda ölecekken zil çaldı ce ben bunu tanrının bana yolladığı bir mesaj olarak algıladım. Teşekkür ederim!

Yavaş adımlarla kalkıp kapıya ilerledim ve tek seferde açıp geri kapadım.

"Jessica bebeğim aç." diye sızlanan Harry tekrar kapıyı tıklattı. Tamam onu özledim ama bu halimle beni görmesini istemiyordum. Ah boşversene.

Yavaşça kapıyı açtım ve o zümrüt gözlerine takılı kaldım.

"Ne yani bu şirin halini benden mi saklaycaktın?" dedikten sonra içeri geçti.

"Tabii çok şirinim." dedikten sonra çıkardığı montunu askıya astım.

"Öylesin." deyip dudağıma yöneldi ve tam öpecekken biraz bekledi. "Bunu şimdi yaparsam garip mi olur? Yani yeni toparla-"

"Sorun değil." deyip dudağına küçük bir öpücük bıraktım ve içeri geçtim. Peşimden gelip yanıma oturdu.

"Dün hayatımın en berbat günüydü." yine başlamak istemiyorum.

"Harry bunu konuşmayalım lütfen."

"Neden beni affettin? Neden bu konudan kaçıyorsun?"

"Çünkü sen de biliyorsun, en az senin kadar bende hatalıyım!" diye patladığımda kendime bile itiraf edemezken bunu Harry'ye söylediğime inanamadım.

"Bak bu birşeyi değiştirmez, sen beni affettin bende seni. Korkulacak yada endişelenecek bir şey yok."

"Ben sanırım-"

"Hadi giyin, seni bir yere götüreceğim."

⚫⚪⚫

"Sadece akşama kadar beraber vakit geçirelim istedim." dedi sanki suçluymuş gibi. Yine babasının yazlığına gelmiştik. Bir yere göstereceğim deyince aslında heyecanlanmıştım, biraz farklı birşey beklemiştim. Ama onunla beraber olduğum sürece sorun yok.

"Pekala." dedim ve kapıyı açmasını bekledim. Kapıyı açınca girecekken beni kucağına aldı.

"Alışkanlık." deyip sırıttı ve ayağıyla kapıyı kapattı.  Koridorda ilerlerken ışığı bulup açtım. Tabii hala Harry'nin kucağında olduğum için içeri geçemiyordum.

"Aa içeri geçiyor muyuz?" dedim rahatsız bir şekilde kıvranarak.

"Hayır." dedi ciddi bir sesle.

"O zaman indir beni." dedim söylenerek.

"Tüm gece boyunca benden kaçacak mısın?" dedi ve soran gözleriyle beni süzdü. Bunu sorması bile yanlıştı.

"Muhtemelen evet." deyip başımı salladım. Yavaş yavaş ona karşı dürüst olabiliyordum.

"Pekala eğer benden kaçarsan seni eve bırakmayacağımı söylesem işe yarar mı?"