Alaz hızla yanından uzaklaşan genç kıza baktı. Belki bırakması gerekiyordu kızı ama yapamadı. Birkaç büyük adım atıp kızı kolundan yakaladı ve kendine çevirdi.
Gökyüzünü andıran gözlerinde çakan şimşekleri gördüğünde Alaz'ın nefesi kesildi.
'Bıraksa...
kızlar gittiğinden beri Alaz ile sessizce oturuyorduk. Allah'tan bugün Yalın gelmeyecek de birinden kurtuldum. Dün doktor kontrolüne gittiğimizde iki gün sonra ayaklanabileceğimi öğrendim. İşte en güzeli de bu. Sonunda tekrar dans edebileceğim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ne düşünüyorsun?" Alaz'ın sesi ile ona baktım.
"Anlamadım."
"Çok güzel gülümsüyorsun. Ne düşünüyorsun merak ettim. Seni böyle gülümseten şeyi kıskandım." Dediğinde tekrar gülümsedim.
"Dans edebileceğim onu düşünüyordum." Dediğimde o da gülümsedi.
"Dansla bu bağın nereden geliyor?" Dediğinde tüylerim ürperdi.
O zamanlar aklıma gelince gözlerimi kapattım. Eğer dans tutkum olmasa hayatta toparlanamazdım. Bu yaşa bu şekilde gelemezdim.
"Biraz yalnız bir çocuktum. Beş yaşındayken bir gece sabaha kadar uyuyamadım. Güneş doğduğunda odamdaki camdan izliyordum. O an içimde bir müzik duydum. Ayağa kalktım ve o müziğe uyarak dans etmeye başladım." Sustuğumda yorum yapma.
Aklıma gelen günle gülümsedim. Hayatımın en güzel günüydü.
"İşte o gün dans etmeye başladım. Zaten sonra da bale kursuna yazıldım ve devam ettim."
"Bu çok güzel Gece. Peki hiç bırakmayı düşündün mü?"
"Asla! İçimdeki müzik bitmeden sahneden çekilmeyeceğim." Gözlerime baktı uzun uzun.
"Bir gün biri bana dansı kıskanacağımı söylese hayatta inanmazdım ama kıskanıyorum. Dansa olan sevginin yarısı kadar beni seven keşke." Dediğinde gözlerimi kaçırdım.
"Alaz ben seni sevmem. Sevemem. Boşuna ümit ediyorsun." Dediğimde gerildi.
"Neden Gece? Ben sevilmeyecek bir adam mıyım?" Sıkıntılı bir nefes çektim içime.
"Bu seninle alakalı değil Alaz benim ile alakalı. Sen güzel seven bir adamsın ve eminim sevilmeyi de hak ediyorsun. Ama ben bunu sana veremem." Dediğimde omuzları çöktü.
"Neden Gece? Ne oldu da sevmekten korkuyorsun? Ne yaşadın?" Soruları içimi daralttı.
Anlatamazdım. Kızlar hariç kimseye anlatmadım. Ona anlatamam.
"Sorma Alaz lütfen. Olmaz sadece bunu bil yeter."
"Ben senden asla vazgeçmem. Sende bunu bil yeter." Alayla güldüm.
"Ne zamana kadar? 1 ay mı yoksa 2 ay mı?" Dediğimde bilmiş bir şekilde güldü.
"Bastonlu bir dede olana kadar. Hatta mezara girene kadar." Sözlerinden çok gözlerinde gördüğüm kararlılık etkiledi beni.
