Misafir Ruh -2- Muamma

Bölüm 12: Bazen Başkasına Ait Yaralarda Acı Çekmene Neden Olabilir

Orkun telefonu kapattığında hala acımasız gözlerle kıza bakıyordu. Onun burada karşısında bir adam için duruyor oluşu genç adamın ihanete uğramış gibi hissetmesine neden olmuştu. Oysa o depo da aralarında bir yakınlık hissetmişti ama şuan kıza baktığında bunun bir rüya olacağından kuşkulanıyordu. Onu, Kutlu'nun değer verdiği kız olarak karşısında görmeyi beklemiyordu. Genç adam telefonu elinde bir iki kere çevirdikten sonra tamamen kapatarak kızın cebine koydu.

"Eh arkadaşınla da konuştuğumuza göre Aselcim." dedi olduğundan daha ağdalı bir ses tonu kullanmıştı. Her kelimenin sonunu uzatıyordu. Kıza baktığında öfkesini kontrol altına almaya çalıştı. Bunu da en iyi dalga geçerek yapabilirdi. "Asıl konumuza dönelim." Koltuğa oturduğunda yüzünde pis bir sırıtış vardı. Seren onu ilk gördüğü zamanı düşündü. Yeniden o insana dönüşüyordu. Orkun önüne düşen sarı saçları eliyle arkaya iterken karanlıkta rengi belli olmayan gözleri ile kıza baktı. "Ne dersin geçen zamanda düşündün mü? Benim sevgilim olacak mısın?" diye sordu yeni bir sigarayı dudaklarının arasına yerleştirmeden önce.

Seren, genç adamın söyledikleri karşısında ağzı açık bakakaldı. Hala usanmadan aynı saçmalığı nasıl yapabiliyordu? Hem de böyle bir zamanda bu haldeyken.Orkun sanki daha önce gördüğü konuştuğu adam değildi. İçine şeytan kaçmış olmalıydı. Gözlerinde ki ışıltılar genç kızın anlam veremediği bir ruh halini yansıtıyordu. Genç kız bu durumdan istemsizce endişelendi. Karşısında mantıklı bir insan yoktu dikkatli olmalıydı. Kendi için değilse bile arkadaşları ve Kutlu için.

"Senin böyle biri olduğunu düşünmezdim." Dedi Seren. Sesi yaşadığı anın şokuyla titremişti. Yutkunurken boğazında ki düğümden kurtulmaya çalışsada başarılı olamadı. Tamam dövüşebiliyordu ama karşısında ki rakibi onu yenebilecek düzeydeydi. Orkun'un gözlerinde atölyesindeyken gördüğü ışıltılar kaybolmuş yerini karanlık bir girdap almıştı. İnsanı baktıkça içine çeken ve hiçliğe çağıran bir girdap.

Yine de onun karşısında geri adım atmak demek adamı daha da kışkırtmak demekti. O yüzden hep davrandığı gibi davranmaya karar verdi. Kollarını göğsünde bağlarken bacaklarını omuz hizasında açıp duruşunu sağlamlaştırdı. Her türlü duruma karşı tedbirli olmalıydı. "Şimdi sen sırf Kutlu'dan intikam alabilmek için benimle çıkmak istiyorsun öyle mi? Gerçekten her kadının duymak istediği romantik sözler bunlar."

Orkun kızın cevabına karşılık depoyu inletecek bir kahkaha attı. Kızın düşündüğü gibi adam resmen deliliğin sınırlarında geziniyordu. Orkun ona baktığında kuruyan dudaklarını yaladı. "O kadar yabanisin ki seni evcilleştirmek için yanıp tutuşuyorum."

Seren öfkeyle adamın suratına yumruk atmamak için kollarını daha sıkı bedenine bastırdı. Evet kesinlikle o suratı dağıtmak istiyordu. Onu dövdükten sonra yakışıklılığından geriye bir şey kalmayacaktı. Bazen bu öfkeli halinden nefret ediyordu. Eğer Orkun onu üzerine daha fazla gelmeye devam ederse adama yaptırmak istediğini kendisi yapacaktı.

Genç adam arkasına yaslanıp beğeni dolu gözlerle kızı süzdü. "İşte bu bakışın beni bende alıyor be Grace. Tam gözü dönmüş bir korsan gibisin."

"Bana Grace deme" sesi öfkeyle yüksek çıkmıştı. Acaba arkadaşları ne yapıyordu. Kendisi telefonu çalınca ortaya çıkmış diğerlerinin gözlerden uzak kalmasına yardımcı olmuştu. Ne kadar depo da ki seslere kulak kabartsa da herhangi bir ses duymamıştı.Bu yüzden dikkatini yeniden karşısında oturan adam verdi.  "Biliyorsun." dedi arkasında kesik kesik nefes alan Kutlu'nun iyi olup olmadığına bakarken "Bana Grace demenden nefret ediyorum." Tarihi bir karakter olduğundan dolayı o isimden nefret etmiyordu. Kızıl saçları olan Seren değildi Asel'di. Bu lakabı hak etmiyordu. Bu ona ismi her duyduğunda başkasının hayatını yaşadığını hatırlatıyordu.