SEVDA VURGUNU

~Savaş Başlıyor~Part I

Giray masasında oturmuş gözü çevirdiği dosyaların sayfalarında olsa da aklı tamamen Nergisteydi.4 gündür ne huzur veren sesini duymuştu ne de iliklerini ısıtan varlığını hissetmişti.Sinirle ağzından çıkanlara dikkat edememişti ama o da içindeki yangınını resmen körüklemişti. Sıkıntıyla derin bir nefes verdiğinde karşı masasında oturan arkadaşı “Neyin var?” diye seslenince kafasını kaldırdı.

“Bunaldım biraz.” İçindeki sıkıntıyı birisine anlatmayı o kadar çok istiyordu ki tabi şuan neyin var diye soran Demirhan dışındaki herkese içini dökmeye hazırdı.

Demirhan kafasındaki planı işleme koymak için yeterince beklemişti. Zaten kendi canı da sıkkındı.Olaylı doğum gününden sonra bütün huzurları onları terk etmişti.O gece Melihin mekanı terk etmesiyle Sedanın üzerine gidip olayı sorgulamış olsalar da Seda profesyonel bir oyuncu gibi sakin kalmış Erenin dediklerini onaylamıştı. O dakikadan sonra kimse orada bulunmak istemediğinden dolayı eğlenceye son vermişler ve dağılmışlardı. Melihin hali perişandı.Her akşam çocuklarla toplanıp adamın yanına gidip destek olmaya çalışsalar da Melih "iyiyim gelmeyin artık!" demesi olaya son noktayı koymuştu.

“Sen ne düşünüyorsun?” Giray Demirin uzaklara dalmış halini merak etmişti.Nihanla arayı düzeltmiş olsa da Melihin durumunu ertesi gün dinlemiş ve kendi başına gelmiş kadar üzülmüştü.Nergis ondan başkasıyla evlenmeye karar verse ölürdü herhalde ama önce evleneceği o lavuğu öldürürdü!

“Bizim şirkette finans müdürü  geçen babamla konuşmuş.Oğlu için.” Demirhan bütün dikkatini arkadaşının üzerine vermişti. Birazdan adamın duyacakları karşısında tepkisini büyük bir heyecanla bekliyordu.

Giray gayet rahat tavrıyla “İş için mi?” diye sorduğunda Demirhan sinsice gülümseyerek “Evlilik için!” cevabını verdi.

“Babana ne bu durumdan? En son bildiğim kadarıyla mimardı.” Masasındaki çaya uzanan Giray dudaklarına götürüp büyük bir yudum almasının ardından işittiği gerçeklikle tükürmesi bir oldu.

“Nergisi istemiş..”

Giray içtiği çayı geri püskürtürken önündeki önemli dosya olduğu gibi çaya bulanmıştı.Gelen öksürük kriziyle baştan aşağı kızaran genç adam oracıkta ruhunu teslim edecekti.

“Lan oğlum yavaş iç şunu! İyi misin?” Demir arkadaşının tamda tahmin ettiği gibi bir tepki vermesine şaşırmamıştı ve çay içerken söylemesi de tesadüf değildi elbette..

“Ne-ne demek Nergisi istemiş?Baban ne demiş? Kabul etmiş mi? Oğlum hangi devirde yaşıyoruz. Olmaz öyle şey! Saçmalık!” oturduğu yerden kalkıp masanın üzerinden neredeyse adamın üzerine atlama pozisyonuna gelen Giray ne yaptığının farkında bile değildi.

Demir bacak bacak üzerine atıp arkasına yaslanarak büyük bir keyifle “Bitti mi?” diye sorduğunda Giray anlamayan bakışlarla arkadaşının suratına ablak ablak bakmakla yetindi.

“Diyorum ki babam bile böyle tepki vermemiştir.”

“Nasıl vermez.Hadi o vermedi.Sen ne bokuna vermedin? Ya o Emir malı?”

Demir içine attığı kahkahalar yüzünden çatlayacak durumdaydı. Oh olsun sana nasılmış adam uyutmak Giray efendi! diye içinden kıs kıs gülerken sakince arkadaşının sinirden patlayacak suratına baktı.

“Kaç yaşında kız.Kısmet bu işler.Turşusunu kuracak halimiz yok ya! Hem ben tanırım iyi çocuktur Şerafettin!”

“Şerafettin mi?”