The Devil's Angel |Montoya Series 1|

Kabanata 11

Ang Kondisyon ...

|Chantal Leigh's POV|

    "I'm sorry, baby." Nakatingin lang ako sa daddy ko. Kung nuon, laging naka jeans lang ito at button down shirt, ngayon ibang-iba na sa paningin ko. Nakathree-piece suit na ito, at clean face. Wala na rin yung konting balbas niya. Ang maging magulong buhok nito ay well-combed narin. Kung nuon gwapo sya, ngayon super gwapo na. Kaya nga kami magkamukha diba?

Nakanguso ako habang nageexplain ang daddy ko. Bakit ganun? Ang daling napawi ang galit ko nung magkita kami? Ganun ba talaga kapag kadugo mo? Hindi kayang magalit ng matagal, kahit na sinaktan ka ng todo?

"Please say something, honey. I was so scared when I came back and you are both gone. I know, I lied baby, but I did it because I don't want to lose you and your mom." Nagmamakaawang sabi ng daddy ko. Nakasquat na ito para magkalevel ang mga mata namin. Nakaupo kasi ako sa sofa sa living room. Iniwan kami nina lola at lolo. Kami lang nila mommy ang andun nag-uusap. "My father is a heartless man that's why I can't tell you and your mom who were my father is. And I don't want him to meddle with my life. I love you and your mom, so much that I had to lie. I can't live without you both in my life, baby." Nakatitig lamang ako sa berdeng mata ni daddy na katulad ng akin.

"Dad, I miss you." Di na ako nakatiis at dinaluhong ko sya ng yakap. Muntik pa kaming natumbang dalawa. Natawa na naiiyak si mommy sa tabi ko. Pagkatapos nakiyakap narin sya.

Nakita ko sa may gilid ang dalawang security guard na nakabuntot kanina kay dad ng dumating sya.

"I love you both," naramdaman ko halik ni daddy sa gilid ng ulo ko.

Humiwalay ako kay daddy at naupo kaming tatlo sa sofa, si daddy sa gitna.

"Dad, can I finish my high school here?" Nag-alala ako baka kasi kukunin na kami. Maghihiwalay na kami ni Tristan.

"Honey, dad's business is in Brazil-"

"Please, dad ...." Pagsusumamo ko. Tumayo na ako at hinarap sya. Tumingin si daddy kay mom na ngayon nakapulupot na ang kamay ni daddy sa beywang niya. Pabalik-balik ang tingin ko sa kanilang dalawa.

"How about just a year?" He negotiated.

"Dad, please ... I want to finish my high school here. You and mom can live in Brazil and I will come when summer comes, then after my graduation, I will leave right away." Pagsusumamo ko parin. Nakanguso na ako.

Natatawa na si daddy. "Fine, then I'll leave Francis to drive you and pick you up from school." Sabi pa niya. Lumaki tuloy ang mga dati ko ng malaking mga mata.

"Dad, no!" Bigla kong nasabi.

"Why not? And why are you wearing glasses? Since when?" Sunod-sunod na tanong ni daddy. Ngayon lang napansin ang glasses ko. "Why did she dye her beautiful hair, too, babe?" Tanong nito kay mommy na ipinagkibit-balikat lang ni mommy.

Ngumiti ako ng pagkalaki-laki. "Dad, this is fake and I love my hair now." Nakalabing sabi ko. "Dad, I don't need a driver. Tito Fray drives me to and fro school." Pag-eesplika ko na tinanguan naman ni mommy.

Huminga nalang ng malalim si daddy, wala narin magawa. "Fine, but once you are back to Brazil, no more glasses and grow back your normal hair. You look prettier that way. And baby, I hope you are not dating anyone yet." Pinalaki pa ni daddy ang mga mata niya na katulad na katulad ng akin. Parang owl lang tuloy.

Sa tuwa ko niyakap ko silang dalawa.

"I love you, mom and dad."

"I love you, baby/honey" sabi nilang dalawa.