Birisi yaşamı ve iyiliği avuçlarının içinde gizleyip dokunduklarına bulaştırırken, diğeri ölümü, çiçek yetiştirir gibi herkesin yaşamının en derinlerine, topraklarına eker. Onları karşılaştıran tek şey ruhlarında...

İlk defa, 28 senelik hayatımda kendimi uçsuz bucaksız bir aşkın kollarında bulmuştum. Varlığı kurak topraklarıma serpilen tuzlu su gibi başta rahatlatıp sonra da kasıp kavuruyordu. Hayatıma bir yıkım olarak girmişt...

Güldüm, güldü. O gülünce zaman durmuştu. Geçmişin kopardığı onca kesik baş uzaklarda bir yerlerde sallanıyordu. Belki bir gün benim iki gözümü taşıyan başım da pişmanlığın yaşlarıyla kurutulup onların arasında yer...