johnsten

yalnızız..
ikimizin de sıcağı öksüz artık! hayatı yaşanır kılmak adına, yalancı süslerle bezemeye çalışıyoruz zamanı.. yarınlara ikinci el mutluluklar ısmarlıyor, her yarını dün ettiğimizde koca bir hiçle uyanıyoruz..
olmadık insanlarla üç kuruşluk muhabbetlere oturuyor, tebessüm bile etmeyeceğimiz şeylere kahkaha atıyoruz..

ama merhemimizin adı; zaman..
tutkal kıvamında susuşları yalnızlığın keskin tineriyle inceltip, kendi kendimize mırıldanmalara çevirdiğimizde, dudaklarımızdan dökülen yalnızca; 'ne yaptım?'

ne yaptık biliyor musun?
belirsiz bir zamire sürüldük.. aşkın hiçbir eylemi, çekilmez bu zamirle!