Zihnimin en ıslak gününe...
Yağmurun en şiddetli olduğu vakitte , üşümüş elimi cebimden çıkarıp, yağmurların avuçlarıma dolmasını izledim. Tanrıyı hissetmeliydim. Tanrı hislerimi duymuş olacak ki gökyüzünde kükredi. Onun emriyle bütün bulutlar dağılmıştı. Kuru rüzgar, yağmur damlalarıyla birlikte yüzüme çarpıyordu. Başımı köşe başına çevirdiğimde kimse yoktu.
Tanrı ile başbaşaydım. Ben yeryüzünde, o heryerdeydi.
Following
ezgi_avci
Apr 11, 2020 05:02PM
Ne kadar umut etmemeye çalışsam ediyordum sonunda."Umutsuz da yaşanmıyor." derdi anam.Yaşamak için umuda sarılsakta,Ya bizi öldüren umutsa?View all Conversations