Buraya bölüm haberi vermek için gelmek isterdim ama ne yazık ki gerek ülkece içinde bulunduğumuz zor günler, gerekse bunun hepimize az çok getirdiği psikolojik çöküş, bırakın bölüm yazıp yayınlamayı, Wattpad'e girecek hâl dahi bırakmıyor. Herkesin birbirinin anlayışına ihtiyaç duyduğu bu zor günlerde, bana nefes aldıran hikâyemizi sizinle paylaşmak için uygun bir gün beklemekteyim. Eslim'i de Cesur'u da özlediniz, biliyorum. Ben de burayı çok özledim. Umarım en yakın zamanda tekrar görüşürüz ve yine umarım, silahların patladığı, mermilerin kan akıttığı o sokaklarda bir gün çiçekler açar.