bir şeyler muhakkak eksikti.
kimsenin uğramadığı bir sokağa, rüzgârın bile yönünü şaşırdığı, zamanın ayak ucunda uyuyakaldığı, bazen gözlerden uzak bir sessizlik, çoğu zaman satırların derinliğinin sorgulanmadığı ıssız bir çöl misali, sıkı bir düğüm. burada, yaşanamamış bir şeylerin telafisini işledim; sıklıkla kapana kısılmış özgürlüğü hedefleyen bir ruh olarak. yalnızca amaçladıklarımın kafama koyduğum gibi ilerlememesi, uzun uğraşlar sonucunda yolculuğum artık burada sona eriyor. yaşamımdaki çizgimi fark etmemi sağlayan, bir zamanlar yanımda yer alan venüs'üme ve bir hayli paha biçilemez değere sahip o insanıma teşekkür ediyorum. bir şeyler muhakkak ki eksik hissettirdi ama artık o hisler çözüme kavuştu. ayrıca sonsözümdür ki, 'yüreğinizi var edin.' süregelmekte olan o döneminize ışık tutuyor, kırılganlığınızın parçalarından öpüyorum.
