Zombie Apocalypse: Survival

Survival 12 | Let's Bring It On

Maybe since we just started, everything feels kind of easy at first. It was solitude despite when the surroundings are ominous and eerie, for these people’s presences are enough to bring warmth to the surroundings.

“It’s a small shop!” Faye, who even sprints to the front to point to an old and seemed abandoned store, just to tell me what she discovered.

Well, it’s a good thing she told me about it since I kind of forgot.

I looked at Zeon. “Should we go?” My question made him think for a while as if debating within himself whether my idea is good or not.

Actually, our shoes are already the best for it would protect us from falling objects because of how thick they are. However, the fact that we must focus on the sounds for which, I admit, it’s kind of loud every time we’re stepping on the ground. . . if we want to choose a stealth type of exploration, where we shouldn't create any sounds with our movements, we must change our shoes first.

“Let’s go there,” sakto namang sabi ni Zeon bago sinenyasan ang mga kasama upang sabihin iyon, at iyon nga ang nasunod.

Mistulang maliit na bilihan lamang ito— may mga damit, bag at mga gamit na puro agiw ng gagamba at syempre, may mga sapatos ding puro sapot. Hindi kami tinuruang maging maarte lalo na’t wala pa ito sa pinagdaanan namin. Kinuha namin ang mga sapatos na may size kami at nilinis iyon.

Now, I'm wearing a pair of black Nike Presto Fly Sneaker, and if it's original or not, I don't care anymore.

“Finally, comfort!” ani Faye nang maisuot nya ang kanyang napiling sapatos. Napailing ako nang nangingiti, at hindi sinasadyang magawi ang tingin sa grupo ni Zeon na nakatingin sa labas at may pagkabahala sa kanilang itsura, tila mga natatakot.

Nagtaka ako, at hindi mapagkakaila ang kaba na rumagasa sa aking katawan kaya’t mabilis kong hinanap si Zeon dahil hindi ko makita.

Lumapit ako sa pinakamalapit na tao sa’kin na kagroup ni Zeon habang sa aking gilid ay si Faye na nakasunod sa akin.

“Where's your commander?” May kalakasan ang naging pagtatanong ko dahil hindi lang ang babae ang napaharap sa'kin kundi pati ibang taong nandoon.

They signaled me to be silent by placing their forefinger on their lips as if shushing me, and with that, I already have an idea.

“We saw a moving body of a person—” the woman couldn’t finish her words since I cursed silently.

Mabilis ko itong nilagpasan at hinanda ang baril na nakasabit sa aking likod. Sumilip ako sa labas habang bitbit ang may kabigatang baril at nakita kong naglalakad palapit si Zeon sa taong may punit-punit at dugo-dugong damit na napakabagal maglakad! Nakasuot iyon ng pangmilitary at kung hindi ako nagkakamali, mula iyon sa headquarter namin!

Nanlaki ng mata ko at mabilis na pumwesto nang maayos, inangat ang Locus at sumilip sa scope nito, dahilan upang makita ko ang nangyayari hindi kalayuan sa amin. Mula sa scope, nakita ko ang pagbuka ng bibig ni Zeon na tila may sinasabi at sa likod nito ang dalawa pang kagrupo na nakatutok ang baril sa patuloy na naglalakad palayo. May kalayuan ang distansya nila, nag-iingat.

Huminto ang taong mabagal na naglalakad, at pakiramdam ko'y napigil ang aking paghinga nang dahan-dahan itong humarap. Nanginig ang kamay ko nang makita ang halos nabubulok nitong panga na may malaking sugat at nangingitim, may mga dugo sa bibig nito na halos itim ang tumutulo!

I heard a shout from our group that remained on this story because of shock and scared at the same time. Hindi ako nagdalawang isip na pihitin ang gatilyo ng baril na hawak ko at barilin ang nilalang na iyon sa noo.