Ken je dat dat je zo verliefd bent dat je niet door hebt wat er om je heen gebeurd. Dat je zo verliefd bent dat je alleen oog hebt voor die ene persoon. Dat je zo verliefd bent dat je niet ziet dat die ene persoon je pijn doet...
Amina word verliefd...
Ik huilde en huilde elke dag. ik sloot me zelf op in mijn kamer at niks en deed niks. Achraf belde me de laatste tijd en ik gooide bij de laatste keer dat hij belde mijn telefoon kapot. ik was echt boos. Ik kon het niet. Ik hield gewoon te veel van hem ik deed echt alsof hij mijn man was en hij overleden was. Maar ik hield echt van hem ik zweer het. Ik moet niet voor die Flikker mijn tranen laten tranen. Ik stond op en deed dit aan👇🏼
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik liep naar buiten en ging een luchtje scheppen ik zag dat jongens kijken, maar ik liet het daarbij. Eentje kwam naar me toe en pakte me bij mijn arm.
'ALS IK ZEG STOP MOET JE OOK STOPPEN!' Zei jongen 1boos. MMURAD gun die wijf mij ik wil ook.' Zei jongen2.
'ga weg man laat me los ben je gek ofso k**** op.' Zei ik boos. Ik gaf de jongen die blijkbaar murad heet een klap. Hij keek me boos aan en Hij klapte me 10x zo harder. ik huilde en huilde en viel op de grond.
'deze hoer had met Achraf hé.' Zei jongen 3 en keek me vies aan. Iedereen lachtte me uit terwijl die Murad me nog een klap gaf.
Iemand duwde hem weg en sloeg hem helemaal in elkaar. De jongens rende weg. Het was Zakaria die me hielp omg wat een schatje.
Ik knuffelde Zakaria en hij vroeg of het nog goed ging. Ik knikte van wel en hij bracht me naar huis. Ik hield van Zakaria maar op een andere manier dan hoe ik van Achraf hield.
Perspectief Oumaima
Ik was aan het koken iemand me belde. Het was een onbekend nummer maar ik nam op. Oumaima: hallo? Onbekende: hey ik ben het Achraf. Oumaima: hoe kom je aan mijn nummer en wat wil je?
Adam maakte gebaren dat ik op spieker moest zetten en dat deed ik. Hij luisterde mee.
Achraf: luister ik probeer Amina te bereiken maar ze neemt niet op.
Oumaima: lekker voor je ze heeft ook gelijk.
Ik hoor Achraf zuchten aan de andere kant van de lijn. Adam wilde wat zeggen maar Ik gebaarde naar hem dat hij stil moest zijn.
Achraf: luister ik heb een verassing voor der help me alsjeblieft ik heb spijt dat ik die hoor terug kustte ja.
Oumaima: zoek het uit!!
Achraf: nee wacht pleas geef me een kans aub.
Oumaima: okay isgoed wat wil je dat ik doe.
Achraf: kom parkje om 16:00.
Oumaima: okay maar ik kom met Adam.
Achraf: isgoed ik zie je dan.
Adam en ik besloten te gaan en we deden onze jassen en alles aan.
Ik en Adam stonden te wachten op Achraf en ik zag hem al aan komen lopen.
Hij vertelde zijn plan. Adam ging ermee akkoord. 'maar doe me zusje nog eens pijn je stapt gelijk in je graf. 'Isgoed broer wollah ik houd echt van der.
Perspectief Amia
Ik ben blij dat Zakaria me redden ik ben Achraf helemaal vergeten en denk steeds aan Zakaria.
Er word geklopt op mijn deur. Ik sta vermoeiend op en doe de deur open. Het was Oumaima. 'HEY ZINAA.' Schreeuwde ik. Ik ben nog steeds verdrietig maar laat het niet zien.
'Hey lieverd hoe is tie.?' Vroeg ze. Gaat goed alhamdoulilah.' Loog ik.
We praatte nog over ditjes en datjes tot Oumaima opeens naar buiten wilt gaan. Een rondje maken. Ik was even bang maar ging toch akkoord. We liepen een beetje en praatte tot dat Oumaima zei dat ik hier moest blijven staan.
In de verte zag ik een jongen met bos bloemen mijn richting op lopen. Hij zag er heel goed uit hij had een mooie Armani pak en die roze waren heel mooi. Toen ik even om me heen keek besefte ik pas hoe mooi deze plek is.
super mooi en al die prachtige bloemen. Ik zag in een boom mijn naam gegraveerd en die van Achraf. Dit was ons plekje.
Ik ging naar de boom toe en ging met mijn vingers er doorheen. 'Achraf ik mis je zo hard.' Fluisterde ik en liet een traan vallen.
De jongen kwam steeds dichterbij en toen zag ik pas dat het Achraf was ik kreeg gewoon meer tranen.
'Achraf ga weg alsjeblieft ik wil je niet zien.' Achraf begon gewoon te praten.
'Amina mijn schatje, jij bent mijn allesje. Amina mijn wederhelft. Amina mijn vrouwtje. Amina ik hou ziels veel van je dat weet je. Ik heb spijt van wat ik deed iets in me zij dat ik dit niet moest doen maar dat waren mijn hersenen maar mijn hart zei dat ik dit moest doen.' Zei hij vol liefden.
Hij ging op zijn knieën staan en ik moest nog meer huilen.
'lieve lieve Amina. Wil jij met mij trouwen mijn vrouw zijn de moeder van mijn kinderen zijn. En met mij oud worden tot de dood ons scheid en we inshallah hand in hand de paradijs kunnen betreden met onze kinderen?' Vroeg hij en had een mooie ring.
Ik knikte hevig. 'TUURLIJK WIL IK.' Schreeuwde ik huilend. Ik sprong in zijn armen en ik was heel erg blij. hij had een hele mooie ring gekocht met een mooie diamand op en toen keek ik naar mijn ketting.
Hij had er ook eentje met A&A om. Ik kustte hem en wilde hem niet meer loslaten ik was zo gelukkig zo blij. 'Maar Achraf ik wil pas trouwen als ik 20 ben.' Zei ik
'ik wacht dan op je tot die tijd blijf ik bij je.' Zei hij en pakte mijn handen vast en ik keek hem liefdevol aan. Ik voelde me zo gelukkig niks meer kon mij en Achraf stuk maken. Maar de echte drama begint nu pas....
