Zeyneb

Bir kuş olup gitsem...

Kalbin kemiği yok diye kırılmaz mı sandın? 

Sanki Dünya, ölünün baş ucunda açık kalmış bir radyo...

Gecelerimi ağırlayamaz oldum...

Kalbim; içinde amansız savaşların olduğu, bana ait, içimin sesini en iyi duyan belde...

İçim, ey içim. Bu yolculuk nereye? 
          Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin...

Belki de bir yudumluk çay kadardır hayat... 

-Kalp ağrım.. -Sancıyan yarım.. -Gizli yaram.. 
          Sana dair kim bilir kaçıncı sayıklayışım.. Kaçıncı iç çekişim.. Ve kaçıncı kaçıklığım.. 
           Avuçlarıma hapsolmuş harflerimi kaçıncı sıkışım.. Gözyaşlarımın değdiği kaçıncı üç noktalı cümlelerimin acıyışı.. Sayfamın tenine değen kalemimin kaçıncı kırılışı.. Ellerimin arasında can bulan şakaklarımın kaçıncı atışı.. Ve kaçıncı ağrısı düşlerimin.. Akla ziyan hallerimin kaçıncı halsiz kalışı.. 
          Bir bilsen..
          Ah bir bilsen...