Kurgularımı severek ve isteyerek olmadığı sürece yazmam. Amacım hiçbir zaman daha fazla beğeni, daha çok okuyucu ya da kurgunun saflığının ötesinde bir şey olamaz. Bir kurgu artık "beni yaz" diye çağırmıyorsa ona eziyet ettiğimi anlarım. Bazı kurgular dile gelip "beni bitir" der. Bir yük gibi yeni bölüm hakkında endişeleniyorsam anlarım ki bunu sevdiğim için değil, iş olduğu için yapıyorumdur. WaT'ın finalini, ona eziyet etmemek için yazdım. Kelimelere olan vebalimi ödeyebilmek için, diğer kurgularımın hakkını verebilmek için elzemdi.
Keşke daha güzel olsaydı... Ama güzel olmayan şeyleri de sevemez miyiz?