...

Her zaman bir arayış içindeydim. Duygularımı nasıl olur da bir şekilde dışarı atabilirim diye düşündüm. Bir çok yol denedim, ta ki  elime kalemi alana kadar.  Yazmanın, yazabiliyor olmanın eşsiz tadını aldığım an anladım ki bu benim çıkış kapım. Ne zaman ikileme düşsem, bir şeylerle yüzleşecek olsam kalemim bana yardımcı oldu. Bense yazdıklarım sadece hisler bazından olmasını istemedim. Hislerimi hikayelerime döktüm. Kafam da yarattığım insanlar yalnız kaldığımda bana eşlik etmeye başladı. Yazmanın iyi yanı da buydu belkide. Asla yalnız kalmıyor insan. Yazmayı seviyorum. Hislerimi başkalarıyla da paylaşmak istiyorum. Bura da ilk adımımı attım. Herkesin okuyup yazdıklarımda kendini bulmasını diliyorum...