Ben yaşayabilirim, annem olmadan, babam olmadan, abim olmadan, arkadaşlarım, hiçbir şeyim olmadan yaşayabilirim. Belki çiçeklerim solar, belki ilaçlarım artar, belki sigaraya ayırdığım para iki katına çıkar, nefesim alkol kokar, ellerim daha çok titrer. Belki yaşadığım evde yanarım ama size gülerim. Bir şekilde yaşarım. Yemeğin tuzunu unuturum, çamaşırları atmayı bilmem, odalarım duman altı olur ama yaşarım. Biraz sendelerim, biraz ağlarım. sonra mezarlara sadece uzaktan bakarım. Bilir misin? mezar taşının o soğukluğu çok korkutur beni, gecelerimi zindan ederim, Ellerimi yakarım, saçlarımı keserim eksik ve aksak, yaşayabilirim. Yara izlerimi kapatırım, dövme yaptırırım, işe girerim, sonra sıkılır, ayrılırım. Balkonda gecelerim geçer, yıldızlara anlatırım, yıldızsız gecelerde göğe bakmam, yaşarım. Tüm fincanları küllük olarak kullanabilirim bazen ise bileklerimi. Ben kimse olmadan yaşayabilirim. Kapımı gece gündüz kilitlerim, perdelerimi açmam. Bir kaç tane intihar notu yazarım ama korkarım, ölemem. Diyorum ya sana, ben yaşarım, tüm kitaplarımı okurum, tüm aynalarımı kırarım, bileklerime batar parçaları ağlarım, yine kendim sararım. Kahve içerim, yemek yapmaya hâlim olmaz. Kilo veririm. Anlaşılmayı beklemem. yetimhaneye bağış yaparım çünkü artık anlarım, kimsesizliği. Çocukları sevmeye başlarım. Ev dediğim yeri hayaletlerle paylaşırım, yaşarım ben. Sen gitsen de, kalsan da yaşarım. Sol yanım öldü, yaşıyorum.
