yasayancumleler

Ben hayatın mutlu sonla bitmediğini bilen biriyim. Ben her defasında daha da derine düşen ama bunu belli etmeyen biriyim. Ben bir romanın ilk cümlesi gibiyim, yazılması en zor, anlaması en önemli olan. Ben aynı zamanda bir romanında son cümlesiyim, tüyleri diken diken eden, sonu görebildiği için mutlu eden ama sona geldiği için hüzün taşıyan. Ben cümlelerin ve kelimelerin yaşadığına inanan biriyim. Hayatta en çok kalbi yok edenin, kanser sigara yada savaş değil sözler olduğuna inanan biriyim. Çünkü gazeteler kalp kırıklıklarını yazmaz, insanlar kırık kalpleri göremeyecek kadar kördürler değil mi? Ben hayallerinde iyi olduğuna inanan biriyim. Ben aşka inanmak isteyen ama aşk hakkında hiç bir şey bilmeyen biriyim. Belki ikimizinde kalbi aynı cümlede atmaya başlamıştır. Belki aynı cümleyle tüm hayatımız değişmiştir. İkimiz de o cümleye aidizdir bilemeyiz? Kendi çapında iyi bir yazar olmak isteyen ama kelimelerin kutsanmış kanları elden ele bulaştığı için hayal kırıklığına uğrayan biriyim. Ben Benim. Peki ya sen kimsin?

-Karou