лаличка

Öyle bir özlem ki, kalbimi delip geçiyor :)

benim için bitdin ama dilersen, hâlâ sana bir telefon uzaklıktayım.

bence suçlusu değildin yaşanan hiçbir şeyin, neden öyleymiş gibi geldi? sana değil belki de, kadere kızmalıyım haketdiklerimden mahrum edildiğim için.

kendime bazen diyorum ki,
          senin ailen yok, desteğin yok, sana güvenen bir kişi dâhi yok, sen hangi sahip olduğun şeye yaslanıp büyük hayaller kuruyorsun ki?

artık sana benzemeye başlıyorum.
          yürüyüşüm, duruşum, gülümsemem sana benzemeye başlıyor.
          bazen, kendimi sana ait olabilecek cümleleri kurarken buluyorum.
          aynadaki bedenimi en az senin kadar şehvetle süzüyorum, kendime bile itirat edemiyorum ama çok çekici buluyorum kendimi.
          sevmediğim meyveleri yerken buluyorum kendimi. benim sevmediğim ama senin açlıkla yediğin.
          mesele, meyve veya kendimi sevmeye başlamak değil, artık gözlerim bile senin gibi bakıyor.
          boş, dipsiz bir kuyu gibi.

şöyle bir eskiye baktığımda ne kadar geliştiğimi görüyorum ve bu gururumu o kadar okşuyor ki.. 2-3 yıl önceki hâlimin hayal edemeyeceği bir noktadayım şuan ve.. ve bu inanılmaz.

9. Sınıftaki o eraya hafiften dönüyorum gibi.. bunu görmek o kadar mutlu ediyor ki beni.

sus ve dinle.
          son kez dinle.
          dinle, çok şey birikti anlatacak sana.
          çok şeyle sınandım seni özlerken.

söylesene, nerede yanlış yaptım ben?

ıslak kek yaptım. çok da güzel oldu. sen yoktun yanımda, tarifi de sen vermedin ama güzeldi. çok hoşuma gitdi. keşke burada olsaydın, ama yoksun işte.