Arkadaşlar az evvel az daha diri diri, cayır cayır yanıyordum. Kızarmış bir piliç olmama ramak kalmıştı. Ocağa çay koyuyordum, yanlışlıkla arka taraftaki orta gözü açıcağıma, büyük gözü açtım. Benim bebek gibi baktığım saçlar da meğer tam ocağın üzerine denk geliyormuş. Yemin ediyorum sol tarafımdan bir ateş yükseldi, şerefsizim sanki benzin deposu yanıyor. Öyle bir yanma. Hemen el kol yapıp söndürmeye çalıştım, neyse bu söndü. Benim parlayan saçlar dönemi de söndü tabi. Komedi gibi bir andı. Ben dizlerimin üzerinde yere çökmüş yanan saçlarıma bakıp ağıt yakıyorum, abim köşeden çıkmış, kıyafetinin yakasıyla burnunu kapatmış, çok pis kokuyo diyip duruyo tepemde. Sonra annem saçlarımın yandığını duyunca o da geldi yanıma kadın diyo ki, sen saçlarına o kadar kimyasal sürüyosun o yüzden öyle hemen alav aldı. Abim hayatında çok nadir de olsa mantıklı bir şey söyleyerek benim takdirimi kazandı, "anne saç zaten kolay yanan bişi."dedi. Annem bu defa, yaa işte yanmak öyle basit bir şey değil, sen beni dinlemediğin için oluyor böyle şeyler demeye başladı. Neyse sonra sahneye babam da dahil oldu, adam gelmiş bana diyor ki, niye böyle yaptın yazık değil mi? Ulan adam ordan bakınca keyfi yapmış gibi mi görünüyorum. Vallahi tırlatıcam kafayı. Velhasılı kelam saçıp çok pis yandı, öyle azıcık ucundan fln da değil, bildiğiniz boylu boyunca. Gidip biraz ağlamak istiyorum. Siz siz olun Ocak yakarken dikkat edin canlar... ༎ຶ‿༎ຶ