Cidden... Güzel anılar borçlu olduğumu hissediyorum buraya. Çünkü ben bir şeyler yazarken kendimi daha mutlu hissetmiştim zamanında. Buradayken biraz olsun gerçek hayattan koptuğumu düşünüyor yeni ve farklı bir hayata eşlik ediyormuş gibi hissediyordum. Bana zamanında mutlu hissettirdiğinden buraya gelince tekrar benzer şeyleri hissedeceğime, hissettiğime inanmak istiyorum. Boş olduğunun bana güzel arkadaşlıklar ve muhabbetler kazandırmasının dışında bana bir katkısı olmadığının ben de farkındayım. Hiç bir zaman zaten elle tutulur şeylere de imza atmadım ama dediğim gibi işte burada hayal kurup kendimi gerçek dünyadan soyutlamayı seviyordum. Belki de tekrar öyle bir şeye ihtiyacım olduğundan şu an buradayımdır, bilmiyorum. Boşlukta ve sıkıntıda olduğumu da nereden çıkardın (farkında olsam bile bununla yüzleşmemeyi tercih ederdim.) konudan konuya atlıyorum ama farkında olmadığın depresyondan kurtulmuş olmana da cidden çok sevindim ve psikolojik olarak çok daha güçlü zamanlarının gelmekte olduğunu düşünüyorum. Umarım kendinden, yeterli olduğundan, elinden geleni yaptığından emin olacağın ve ben de ancak bu kadar yapabilirdim dediğin günler yakındadır.
Bana burayı özlüyor musun diye sorsan özlediğimi söylerim. O hisleri özlüyorum. Sen yeni bir bölüm attığında, en sevdiğim bölümünü heyecanla beklediğim kurgulara yb geldiğinde heyecanla bölümü açmayı özlüyorum. O zamanki hevesimi, mutluluğumu, andan keyif aldığım zamanları özlüyorum.
Aslına bakarsan çeşit çeşit örgüler yaptım bir süre. Etamin işlemeyi denedim (ağır bir modeli bitirmeye baya bir yaklaştım) kendime atkı yaptım falan ama sıkıldım. Bir süre sonra elim hiçbirine gitmedi. Telefonu elime alıyor, beynimi de bir kenara koyarak kaydırıyorum. Ondan da zevk almıyorum artık ama boş durmak, düşünmek yerine onu tercih ediyorum. Bazen çok zor geliyor. Her şey çok zor geliyor. Yorulsam da pes de edemiyorum hayata devam etmek de zor. Bilmiyorum işte boşluktayım.