sezenderki
Boğazımdaki düğüm olmasaydı aramızdaki bağ derdim.
vakitsizgitti
vakitsizgitti
Seni unuttum, seni unuttum diye tekrar ederek anımsadım o zamanları. Şimdiye kadar yoktun, şimdi neden, niye. Bıraktığın etkiyi parçalamak istiyorum. Tüm parçaları oturtmuşken, seni anımsamamışken illa bir yerlerden çıkıyorsun, adın bir ortamda geçiyor en basitinden. Parçaları kaybettiriyorsun. Kapıyı suratıma kapatırken, deliğinden dahi bir kere bakmamışken ne diye? Git. Hiçbir yere dokunma. İzlerini kazımaktan soyuldum, kalmadım. Sen öylece devam ederken, ben ne diye.
vakitsizgitti
bir toprağa uzun uzun bakmamışsınız. mezar taşına yaslanıp paket paket sigara yakmamışsınız. herkesi koyduğunuz yerde bulacağınızı sanmanız bu yüzden.
vakitsizgitti
vakitsizgitti
boş boş tavanı izliyorsun kaç gündür. kaybettiğin bir şey mi var? ama biliyorsun; bir yıldız kaybedenler, bir yıldız arayanlardan daha yorgundur.
vakitsizgitti
bi yanık kokusu sarmış etrafı, yazıp yazıp yakmışsın bir şeyleri. her şey aksi, küllerinden birkaç defa daha ölmüşsün sanki.
seyhzade-i
nakış nakış kalbime işleyen bir zerafetsin.
vakitsizgitti
efsun, sen ölmüştün ve bu hayat benden yaşamamı bekliyordu. çektim hayatı vurdum en sağlam sandığı yerinden. hayatı ölümden vurdum efsun. kötü biri mi oldum ben. kötü biri olduysam kalk gel yüzüme tükür. yeter ki kalk. bu toprak senin mezarında bir çiçek yeşertecekse ben onu görmeyeyim. bu toprak seni alıp başka can verecekse görmeyeyim.
vakitsizgitti
biri öldüğünde tek eksilen masadan bir tabak bir kaşık bir çatal olmuyor. sadece omzundan bir hırka, yanından bir nefes kaybolmuyor. senin nefesin eksiliyor sanki mernus. hafızan eksiliyor. nerden bakarsan bak şu toprağın üstünde hayatın eksiliyor.