tumeyokum

tumeyokum

bir mahşer yeri gibidir gün doğumuna kadar uykusuzluk. huzursuzlanmaların sebepsiz, gidişler nedensiz ve tüm işaretler anlamsızdır o an için. bir kara kedi girdi hayatıma, çağırdı çalı süpürgeli cadıyı. bir oldular ve darmaduman ettiler hayatımı. bir oldular ve dediler ki, bak sen bir fanisin ne kadar istersen iste gökyüzünde gezinemezsin, sihirli bir değneğe kavuşup mutlu sonlu masalları seçemezsin. sen mi karşı koyacaksın bize? hem de böyle acizce? anlamadım o gece, dönüp durdum yatağın köşesinde. güneşi görene dek uyumadım. güneşi görene dek yutkunmadım, gözlerimi kırpmadım. her gece o ten yakan sıcağa rağmen üşümelerim geçsin diye bekledim güneşi, ilk ışıklarının tenime değip saçlarımı okşarcasına güvende hissettirmesini. meğerse güzelim güneşte ortak olmuş onlara. kanmış çalı süpürgeli bi cadıya ve onun kara kedisine. sonra pişman olmuş... olmuşta ne fayda, yapmışlar yapacaklarını. bi gecede altüst etmişler tüm hayatımı. sabaha karşı uyurken ben, üç kişiydik. üç kişi başlamıştım hayatıma ve ölene dek böyle sürecekti yazılan hikaye. en azından ben ölene dek. birkaç saatlik uykum haram olmuş bana. birisi fısıldadı kulağıma. uyan, artık iki kişisiniz. hikayesi sonsuz bir kısır döngüyle taçlandırılmış kadersiz iki fani.

tumeyokum

ben küçükmüşüm, sıradağlar yaratmışım kendime dert diye. çok küçükmüşüm, büyütmüşüm her şeyi gözümde. şimdi böyle sensiz, kimsesizken artık küçük değilim. o gün o telefonu açtığım an büyümüşüm ve küçültmüşüm dertleri. kabullenmişim kimsesizliği, sessizliği. biri var anne. içimi yakıyor. önce kurak bir araziyi kapladı çiçeklerle, yemyeşil bi örtü kurdu kendine. sonra başladı ateşe vermeye. insan kendi ektiği çiçekleri koparır da yerine yenilerini diker mi? koparmak yeterli gelmeyince de ateşe verir mi?

tumeyokum

zincirleri kıramadım
            kaderi yenemedim
            kendime güzel bi son bulamadım
Reply

tumeyokum

en başından kaybettim ben her şeyimi
            iyi ihtimallerimi
Reply

tumeyokum

küçüktüm, babam hiç masal anlatmazdı. beni uyutup gitmek için saniyeleri sayardı. dedem vardı, yanına sokulurdum o fısıldardı kulağıma masalları. her bir masal da bir daha hiç kimsede duymadığım masallardı. sonra bir kadın geldi ve değiştirdi her şeyi. alaşağı etti masallarla kurulu düzenimi. çok küçüktüm ama anlamıştım hayatımdan çıktığını. çok küçüktüm ama biliyordum bir çocuğa nasıl davranılacağını. çok küçükken başladın mı kaybetmeye hep kaybedersin. kaderine bu yazılır bi kere, değiştiremezsin
Reply