sonbahar değilsin diye solmadın hiç. gözlerim kararıyor, boynumdaki damarlar belirginleşip şişerken dudaklarım aralık kalıyor, gözlerim epeyce kısılıp kapanacağı ânı bekliyordu. çenem kasıldı, gözyaşım dudaklarımdan çeneme yol aldı. bedenime, yarama, olukça akmış kanı temizleyen gazlı bezin ardından kendi hazırladığı kremi parmakları arasına alıp dairesel şekilde sürerken kasıldıkça kasıldım. kremin verdiği acıyı daha önce tatmamış lakin acının sonunda verdiği hissizliği sevmiştim. tekrar, tekrar ve tekrar sürebilir, yıllarca kullanabilirdim. her dokundurduğu zaman gözlerimden akan yaşlara mani olamıyor, kesik nefesler eşliğinde uyuşmayı bekliyordum. nefeslerini hissediyorum, sırtımı izleyişini, boynuma doğru uzanan yedi başlı yılan dövmesini izlediğini, ara ara gövdelerinde parmaklarını hissediyorum. içimden bir şey geçmiyor, aklım darmadağın sadece şuanda kalmışım. kayboluyorum, zamandan sapıyor kayboluyorum... karnıma dolanan kolun bir yılan gibi beni sarışını hissediyorum bir noktada ama tepki gösteremiyorum, geriye uzandırılan bedenimle sırtım çarşafla buluşuyor ve yaraya uyguladığım baskıyla tekrar bir gözyaşı bahşediyorum, bu defa boynuma kadar uzanan. 'uyandığında bir bağımlıdan farkın kalmayacak sevgilim... enifei-p30 kolay geçirecek ama istek süreci uzayacak. söz veriyorum halledeceğim.' biliyorum diyemedim. kısık gözlerimle gözlerine bakarken nabzımı duyuyor uğultulara dönüşen sesine ifade bırakamıyordum. yanağımı okşayan parmaklarına yaslandım, tek kelime etmek istiyorum sana sevgilim, bu acının bıraktığı hazla ömür boyu yaşamak mıydı istediğim yoksa parmaklarının etkisi mi? 'sana gü-'
'iyi uykular kadınım.'
