‏‏‏‏‏‏‏‏

Yazmak istediğim anlarda yazamadım.
          Konuşmak istediğim anlarda dile getiremedim.
          Gitmek istediğim anlarda oturdum.
          Özlediğim anlarda koşup boynuna sarılamadım.
          Olmadı yani!
          Olmasını istediğim şeylerin,
          Hiçbir zaman olmamasına alıştım zamanla.

Sesinin bütün kıvrımları ölümün sureti. 
          Vakit, dünyanın dışında bir vakit. 
          Toprak iç geçiriyor sessizce.

kavgayı
          şiiri 
          ve seni çok seviyorum.

Bu şiiri açtıran senin göğünde gördüklerimdir.

yurdum gibi yaralıyım.

sen o baygın sevgilerin adamı değilsin.
          sana yaşamak düşer çarkların gövdesinde,
          bin demir kapıyla hesaplaşmaktan omzun çürümelidir.
          bin çeşit güneşle ovulmalıdır gaddar ellerin.

bir ateş yakacaksa beni kalbimden,
          senin aşkının ateşi yaksın,
          senden gayrı başka bir aşkla kül olursa kalbim,
          bu kalbi istemem, ateşi istemem, koru istemem.

tuttum resmini indirdim duvardan.
          duvar ağlamaya başladı.

anlatacak çok şey var ama yürek susmaya mahkûm.

ben senin sesini duyunca göğsümden bir güvercin sürüsü gökyüzüne havalanıyor.
          ben seni koklayınca ağzımdan dalgalar fışkırıyor, oksijen güzelleşiyor.
          ben seni düşününce küçükken kaybettiğim oyuncaklarımı önümde buluyorum.
          ben seni hayal edince salıncakta sallanma sırası bana geliyor.
          ben senden güzel bir şeyler duyunca bir ağzımdan on bin çeşit kelebek çıkıyor.
          ben senin güldüğünü görünce biri getirip önüme taze çay koyuyor.
          ben senin ellerini tutunca ülkede millî bayram ilan ediliyor, bayrak asıyorum göğsüme.
          ben seni...
          ben seni sevince bana ne oluyor, bilmiyorum.
          melekler üzerimize konfeti döküyor,
          acayip bir hâl alıyorum ben...