soydanmelis

Ah vefasız
          	Ah kitapsız
          	Sen de koyup gittin
          	Bitmedi ağla ağla
          	Yansın İstanbul bu gece
          	Külleri savrulsun
          	Senin de o taştan kalbin
          	Cayır cayır kavrulsun

soydanmelis

@-_Petunya_-  laf olsu diye dedim eminim değildir
Reply

soydanmelis

@-_Petunya_- seninde o taştan kalbin cayır cayır kavrulsun
Reply

soydanmelis

Ah vefasız
          Ah kitapsız
          Sen de koyup gittin
          Bitmedi ağla ağla
          Yansın İstanbul bu gece
          Külleri savrulsun
          Senin de o taştan kalbin
          Cayır cayır kavrulsun

soydanmelis

@-_Petunya_-  laf olsu diye dedim eminim değildir
Reply

soydanmelis

@-_Petunya_- seninde o taştan kalbin cayır cayır kavrulsun
Reply

soydanmelis

https://youtu.be/EOSJ1JKfJQw
          son zamanlardaki favori şarkım dinleyin seveceksiniz

soydanmelis

@velcetica saygı duyarım herkes sevecek değil ya
Reply

velcetica

@soydanmelis  ama senin fikrine karışamam :)
Reply

velcetica

@soydanmelis  ya bu şarkıyı hiç sevmiyorum ama annemin yüzünden diniyorum ahahahhahahh
Reply

soydanmelis

Erkek kadına dedi ki:
          -Seni seviyorum,
          ama nasıl,
          avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp
          parmaklarımı kanatarak
          kırasıya
          çıldırasıya…
          Erkek kadına dedi ki:
          -Seni seviyorum,
          ama nasıl,
          kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz,
          yüzde yüz, yüzde bin beş yüz,
          yüzde hudutsuz kere yüz…
          Kadın erkeğe dedi ki:
          -Baktım
          dudağımla, yüreğimle, kafamla;
          severek, korkarak, eğilerek,
          dudağına, yüreğine, kafana.
          Şimdi ne söylüyorsam
          karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana..
          Ve ben artık
          biliyorum:
          Toprağın –
          yüzü güneşli bir ana gibi –
          en son en güzel çocuğunu emzirdiğini..
          Fakat neyleyim
          saçlarım dolanmış
          ölmekte olan parmaklarına
          başımı kurtarmam kabil
          değil!
          Sen
          yürümelisin,
          yeni doğan çocuğun
          gözlerine bakarak..
          Sen
          yürümelisin,
          beni bırakarak…
          Kadın sustu.
          SARILDILAR
          Bir kitap düştü yere…
          Kapandı bir pencere…
          AYRILDILAR…
          -Nazım Hikmet Ran