Elis Berber

Bebeğim, anlıyorsun beni değil mi? Ben sana mecbur kalıyorum, kuşların uğramadığı bir yerdeyim sadece seni hatırlıyorum. Rafların ardında hiç konuşmayan bir adamın görünüşünü yansıtan sesin güneşi doğduruyor karanlığıma. Sana yemin ederim ki biz boş bir sayfayı yaşamıyoruz, bana güvenmeni istiyorum Çünkü ellerine olduğu gibi gözlerine dalmak istiyorum. Ruhunu înceliyorum, Floranın eşiğinde sağlamasını yapıyorum çiçeklerimin. Onlar da yüzlerini sana dönmüşler. Ben senin küçüğünüm ama boyumdan büyük seviyorum. Duy beni çünkü beni sen bulacaksın. Ruhumuz dans etsin deniz hülyalarında. Fanusun içindeki çiçek olayım. Kitapların eşsiz kokusunda harman olmuş öykümüzle doğalım. Küçük şiirler gibi fısıldayayım birer birer, suyun kabrinde büyüyelim seninle. Sen ol benimle, kırık kalbini severek okşayacağım. Ben sana sarılacağım sen bana hayat olacaksın, Bebegim anlıyorsun beni değil mi?