azazel

Jestem pusta jak słoik po dżemie. Nie zostało we mnie już nic z przeszłego życia i stoję teraz nad przepaścią i próbuję odnaleźć siebie, ale coś mi nie idzie. Wrosłam w skały, nie pozwalają mi ani na krok odejść z miejsca, które miało być dla mnie utopią. Ta otchłań wcale nie wydaje się aż taka głęboka. Gdybym tylko nachyliła się, troszkę bardziej...

poland.