Muhammed Yuşa TÜRK

Şimdi ben... 
Kafamdaki çuvaldan celladıma gülümsüyorum 
Geçmişi  demir parmaklıklar süslü bir çocuk nasıl anlatsın derdini özgür bir güvercine 
gördüğü gizemli aletlerin şaşkınlığın da 
Işıklarla dolu bir şehir rengarenk ve coşkulu 
Kelimeler içerisinde boğuluyordu 
Sessiz cümleler kurdu ve şimdi ben çıkı verdi ağzından 
Şimdi ben...
Karanlık şehrin yalnız müdavimi.
Işıkların yasak olduğu bir diyardan kaçtım 
kızıl güneşin doğmadığı yıldızların  masaldan ibaret gök yüzü ise bir efsane olan 
Bunca gerçekliği nasıl kabulleneceğim ?